Wszystko, co powinieneś wiedzieć o lęku separacyjnym u psa

Lęk separacyjny to bardzo niebezpieczna dla psa przypadłość, która może pojawić się u psa, niezależnie od jego wieku i rasy. Nierzadko występuje u psów, które doświadczyły w przeszłości już porzucenia lub innej formy traumy. Przygotowaliśmy zbiór najważniejszych informacji, aby pomóc właścicielom rozpoznać lęk separacyjny u ich pupila, poznać przyczyny występowania oraz sposoby radzenia sobie z tym zaburzeniem. Szczególnie, że wczesne wykrycie lęku separacyjnego u psa z pomocą psiego behawiorysty z pewnością przyspieszy proces terapii. Jeśli podejrzewasz lęk separacyjny u psa i zastanawiasz się c robić, ten artykuł jest dla Ciebie.

Czym jest lęk separacyjny u psa?

Zanim zaczniemy szerzej omawiać syndrom lęku separacyjnego u psa, zajmijmy się jego definicją. Lęk separacyjny to nic innego, jak poważne zaburzenie, które dotyka psy zbyt przywiązane do ludzi, z którymi mieszkają, głównie wiąże się to z odczuwaniem tęsknoty za właścicielem i strachu, że właściciel go porzucił. Lęk separacyjny dotyka nie tylko psów, które wcześniej stały porzucone, ale również pupili mających od początku stały dom. Jest on spowodowany stresem związanym z pozostawieniem go samemu. Lęk separacyjny polega na tym, że w momencie, kiedy pies jest izolowany od człowieka dostaje nagłego i niepohamowanego ataku paniki. Co jest interesujące, podatne na to zaburzenie wcale nie są tylko małe psy. Lęk separacyjny może dotknąć każdego psa, niezależnie od rasy.

W momencie pojawienia się lęku separacyjnego pies jest w ogromnym stresie, którego nie jest w stanie opanować. I próbuje rozładować emocje, podobnie, jak ludzie w momencie wściekłości czy lęku, na wiele różnych sposobów. W skrajnych przypadkach, kiedy właściciel nie jest w stanie oduczyć psa lęku separacyjnego, niezbędna jest pomoc psiego behawiorysty, szczególnie, jeśli zwierzak nie tylko w napadzie paniki niszczy domową aranżację, ale przede wszystkim samookalecza się, np. wygryzając sobie futro czy ogon.

Lęk separacyjny u psa objawy

Jak widać, lęk separacyjny to zaburzenie, którego żaden właściciel nie powinien bagatelizować, szczególnie ze względu na zdrowie psa. Wspomnieliśmy już, że podłożem lęku separacyjnego psa są emocje. Czas, aby przedstawić najczęstsze objawy lęku separacyjnego, aby ułatwić właścicielom prawidłowe rozpoznanie i naprowadzić na odpowiedni sposób reagowania i pracy z psem, w momencie wystąpienia lęku separacyjnego u zwierzaka. Psy tak, jak ludzie mogą cierpieć na zaburzenia zachowania. Najczęstszymi objawami są szczekanie lub niszczenie elementów wyposażenia domowego, zaś w najgorszych przypadkach może dojść nawet do samookaleczania się psa.

Jak zachowuje się pies, z lekiem separacyjnym?

W sytuacji, kiedy pies dostaje napadu paniki związanego z odczuwaniem lęku separacyjnego, próbuje automatycznie rozładować nagromadzone emocje. Związane są one z tęsknotą za właścicielem i obawą, że po wyjściu z domu, właściciel już nie wróci. Wtedy pies zaczyna panicznie szczekać, piszczeć i ujadać. Innym objawem jest niszczenie przedmiotów, które akurat dostaną się w psie łapy. Mogą być to buty, książki, zeszyty, ubrania, ozdoby, meble a nawet ściany. Drapanie w drzwi czy skakanie do okna również jest symptomem lęku separacyjnego. Taka reakcja pojawia się, ponieważ dla psa wyjście właściciela i pozostawienie go samego jest jednoznacznie odbierane z opuszczeniem. Nawet, jeśli właściciel wyjdzie po zakupy lub do pracy i niedługo wróci.

Pies wyje w domu

Początkowe szczekanie lub wycie pozwala psu na rozładowanie fali pierwszych emocji po wyjściu właściciela. Zachowanie to może trwać kilka minut, dopóki pies się nie uspokoi i nie oswoi z byciem samemu. Przyczyn takiego zachowania może być wiele. Jeśli przed wyjściem z domu właściciel czule żegna się z psem, może to być dla niego oznaka, że jego opiekun nie wróci. Dlatego, aby uniknąć paniki u psa i wywołanego nią szczekania, należy wychodzić z domu bez czułych pożegnań, tak, jakby nic się nie działo.

Inną metodą jest oduczanie psa spędzania całego czasu z właścicielem. Można to zrobić, wyznaczając w ciągu dnia moment, w którym właściciel zajmuje się swoimi sprawunkami, a pies zostaje zamknięty sam w pokoju, chociaż na kilka minut. Nie ma to na celu ukarania psa, a nauczenie go przebywania samemu bez obecności właściciela. Jeśli chcemy sprawdzić co pies robi w trakcie naszej nieobecności, warto zainstalować w domu kamerę, którą będziemy uruchamiać przed wyjściem z domu. To również pozwoli określić postępy w zachowaniu psa.

Pies z lękiem separacyjnym sam w domu przez 8 godzin

Każdemu właścicielowi zdarza się zostawiać psa samego na kilka godzin w domu, kiedy idzie do pracy, szkoły lub na uczelnię. Jest to normalne, szczególnie, że nie możemy być z psem 24h. Jednak nie każdy pies dobrze reaguje na tak długą rozłąkę. Dlatego naukę pozostawiania psa samego w domu, najlepiej rozpocząć już od szczeniaka. Najpierw na chwilę, a potem na dłuższy czas, aby przyzwyczajał się do zostawania samemu. Każde dobre zachowanie, warto nagrodzić smaczkiem, wtedy dla psa będzie sygnałem, że grzeczne pozostawanie w domu na czas nieobecności właściciela jest czymś dobrym.

Dlaczego pies chodzi za właścicielem

Chociaż dla psa właściciel jest czesto niczym przywódca stada i naturalnym jest, że będzie wszędzie za nim podążał, nie opuszczanie opiekuna na krok jest kolejnym sygnałem, że pies boryka się z lękiem separacyjnym. Jest to szczególnie zauważalne u psów, które zostały za wcześnie wzięte od matki. Jeśli tak się stanie, pies moze widzieć we właścicielu rodzica. Z innej strony psiak może chodzić za opiekunem, jeśli wyczuje, że może dostać od niego coś dobrego, niezależnie, czy jest to smaczek, czy resztki z talerza. Jednak, w momencie, kiedy jeśli pies jest za bardzo przywiązany, warto zasięgnąć opinii behawiorysty, ponieważ jest duże prawdopodobieństwo, że jego towarzyszenie właścicielowi na każdym kroku to nie tylko oddanie, a właśnie symptom lęku separacyjnego.

Lęk separacyjny u psa przyczyny

Za podstawę występowania lęku separacyjnego u psa uważa się nieprawidłowy lub całkowity brak socjalizacji. W skrajnych przypadkach odpowiadają za to przeżyte przez zwierze traumy, m.in związane z porzuceniem. U psów, które posiadają od szczeniaka dom i u których rozwinął się lęk separacyjny, zaczyna on pojawiać się już w wieku szczenięcym. Szczególnie zauważalne jest to w okresie między 5 tygodniem życia, kiedy można zaobserwować pierwsze symptomy, do 12 tygodnia, kiedy skłonność ta wzrasta.

Czy można zapobiec pojawieniu się lęku separacyjnego u psa?

Istotne jest, aby w czasie szczenięcym zapewnić psu pozytywne kontakty z ludźmi i innymi psami, dostarczyć mu ze środowiska odpowiednią ilość bodźców. Tak, aby pies nie skupiał się, jedynie na właścicielu, co może doprowadzić do zaburzenia w relacji człowiek–zwierzę, a w efekcie do za dużego przywiązania i emocjonalnego podejście do czworonoga. Narażone są na to psy, które za szczeniaka wytworzyły za silną więź z opiekunem oraz jak zostało wspomniane – szczeniaki za szybko odebrane od matki lub odchowane bez niej.

Lęk separacyjny psa ze schroniska

Za pojawienie się lęku separacyjnego u psa odpowiadać mogą również: nagła zmiana środowiska, śmierć pierwszego właściciela, oddanie do schroniska, przemoc i karanie, choroba. Należy mieć to na uwadze, kiedy adoptuje się psa ze schroniska. Zostało również zbadane przez węgierskich naukowców, że niektóre rasy są bardziej podatne na pojawienie się lęku separacyjnego niż inne. Podczas badań sprawdzono na około 50 psach rasowych i mieszańcach reakcję na brak obecności właściciela. Wyniki wyszly jednoznacznie, wskazując, że te rasy, które zostały stworzone w celu bliskiej współpracy z człowiekiem, były bardziej podatne na stres, który towarzyszył im podczas rozdzielenia z opiekunem.

Czy drugi pies pomoże w lęku separacyjnym?

Zdarza się, że właściciele, aby uniknąć lęku separacyjnego u psa, kupują lub adoptują zwierzakowi towarzysza. Jednak jest to mitem, że drugi zwierzak będzie zawsze rozwiązaniem problemu izolacyjnego. Owszem jest to sposób, jednak istnieje ryzyko, że drugi pies również będzie cierpiał na lęk separacyjny. Wtedy do pracy będą dwa psy, zamiast jednego.

Czy lęk separacyjny u psa mija?

Kluczową kwestią w opiece nad psem jest jego obserwacja. Dzięki temu, najlepiej zrozumiemy jego zachowania i wysyłane komunikaty. Trzeba wiedzieć, że lęk separacyjny u psa niestety samoistnie nie mija. Leczenie i praca nad takim psem to wymagający i czasochłonny proces. Podstawą jest ustalenie w domu granic w relacjach pies-człowiek oraz regularne trenowanie z psem zostawania samemu w domu. Niekiedy zdarza się, że po poradzie behawiorysty, niezbędne jest zakupienie leków oraz klatki kennelowej.

Jak poradzić sobie z lękiem separacyjnym u psa?

Niezaprzeczalnie pies z lękiem separacyjnym wymaga specjalistycznej pomocy. Proces leczenia tego zaburzenia opiera się na dwóch filarach: modyfikacji zachowania i kontroli środowiska. Niezbędne będzie ustalenie i stosowanie się do harmonogramu dnia, trzymanie się określonej pory na posiłki, zabawę czy spacer oraz organizowanie psu aktywności poprzez którą rozładuje energię i napięcie. Istotny będzie też trening posłuszeństwa i niezależności, aby nauczyć psa przebywania samemu.

Lęk separacyjny ćwiczenia

Terapia pod kątem pracy nad lękiem separacyjnym wymaga wiele cierpliwości i opanowania, dlatego przed jej rozpoczęciem warto odstawić nerwy na bok. Warto też z pomocą behawiorysty wyznaczyć małe cele, które będziemy chcieli osiągać podczas pracy z psem. Pamiętajmy, że każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, jedne psy będą bardziej współpracujące, a inne nie. Dobrym rozwiązaniem będzie wprowadzenie klatki kennelowej, która z pewnością zapobiegnie niszczeniu przez psa wszystkiego co popadnie w momencie ataku paniki. Jest wiele metod, które pozwalają na skuteczną terapię psa z lękiem separacyjnym, należą do nich:

Godzina bez psa

Jest to forma treningu przygotowującego psa do radzenia sobie z lękiem separacyjnym. Podczas tego ćwiczenia pies ma zostać sam w izolacji za pomocą klatki kennelowej, bramki rozporowej lub po prostu zostać zamknięty w pokoju. Jeśli jednak nie mamy wymienionych akcesoriów lub nie chcemy w pierwszej fazie, aż tak izolować psa, zamykając go, możemy przez godzinę po prostu ignorować psa i jego chęci głaskania i przytulania na czas godziny. Warto na ten czas, zostawić psu jakąś zabawkę, aby mógł się czymś zająć. Początkowo zaczynamy wprowadzać to ćwiczenie, zaczynając od kilku minut, by z czasem wydłużać jego trwanie do godziny. Jeśli pies będzie zachowywał się prawidłowo, nagradzamy go smaczkiem lub wspólną zabawą. Ćwiczenie powtarzamy do momentu, aż pies nauczy się przebywać sam przez godzinę, a potem naszą nieobecność w domu.

Szybkie powroty

Ćwiczeniem wspomagającym jest trening szybkich powrotów. Początkowo wychodzimy z domu na kilka minut, aby pies powoli oswajał się z naszą nieobecnością. Po powrocie psa należy nagrodzić smaczkiem, będzie to dla niego znak, że zachował się prawidłowo, a właściciel go nie opuścił i wróci. Zaleca się robić w ciągu dnia od 3 do 5 sesji tego ćwiczenia, aby szybciej przyzwyczaić psa do nieobecności właściciela. Po zaobserwowaniu, że pies radzi sobie coraz lepiej, wydłużamy czas nieobecności. Etap ten kończymy, kiedy pies po naszym wyjściu spokojnie pozostaje sam przez godzinę lub dłużej.

Zmiana schematów

Niezwykle istotnym etapem terapii psa borykającego się z lękiem separacyjnym jest zmiana codziennych schematów. Często zdarza się, że pies zaczyna odczuwać strach w momencie, kiedy jego właściciel zaczyna ubierać kurtkę i buty. To dla psa znak, że jego właściciel wychodzi. Warto zatem, jeśli nauczyliśmy psa schematu dnia, nieco go zmienić. Robią to w innej kolejności, np. jeśli chwilę przed ubraniem się jemy śniadanie, a dopiero potem ubieramy się do wyjścia – zmieńmy hierarchię wykonywanych czynności. Schemat można zmieniać na różne sposoby, ważne jest, aby pies przestał kojarzyć ubrania się z wyjściem.

Co zrobić, kiedy ćwiczenia nie pomagają?

Niestety może się zdarzyć, że któreś z wymienionych wcześniej ćwiczeń wywołuje u psa silny napad lękowy, którego właściciel nie jest w stanie z przepracować z pupilem. Wtedy pomocą mogą okazać się leki, które dobiera się z weterynarzem. Przykładowym środkiem może być tryptofan, który jest bezpiecznym aminokwasem, stosowanym również u ludzi. Działa uspokajająco, wyciszając organizm i wpływa pozytywnie na samopoczucie.

Niezależnie od wybranej metody lub środka, lęk separacyjny u psa nie powinien być bagatelizowany. Jego przepracowanie to komfort, zarówno dla psa, jak i właściciela.