Platformy Online Dla Petsitterów: Znajdź Idealne Zlecenie

W dobie internetu, petsitterzy mają do dyspozycji wiele platform, które ułatwiają znalezienie zleceń. Oprócz specjalistycznych serwisów dedykowanych opiece nad zwierzętami, warto zwrócić uwagę na popularne portale ogłoszeniowe takie jak Jooble czy OLX. Te strony oferują szeroką gamę ofert pracy z różnych branż, w tym także dla opiekunów zwierząt. Tworzenie profesjonalnego profilu, który zawiera szczegółowe informacje o Twoich umiejętnościach oraz doświadczeniu, może przyciągnąć uwagę potencjalnych klientów. Dodatkowo, system ocen i opinii od innych użytkowników buduje zaufanie i pomaga wyróżnić się na tle konkurencji.

Wykorzystanie mediów społecznościowych również stanowi skuteczne narzędzie promocji swoich usług jako petsitter. Aktywność na platformach takich jak Facebook czy Instagram pozwala nie tylko na dotarcie do szerszej grupy odbiorców, ale także na budowanie społeczności wokół swojej marki osobistej. Dzięki temu możesz nie tylko zdobywać nowych klientów, ale również wymieniać się doświadczeniami z innymi opiekunami.

Podsumowując, poszukiwanie pracy jako petsitter w dzisiejszym świecie cyfrowym jest znacznie ułatwione dzięki różnorodnym platformom online i ogłoszeniowym. Właściwe wykorzystanie tych narzędzi może przynieść wiele satysfakcjonujących zleceń i pozwolić na rozwój w tej niezwykle odpowiedzialnej, ale i dającej wiele radości pracy. Pamiętaj jednak o zachowaniu wysokiej jakości świadczonych usług – to one są najlepszą reklamą i kluczem do zdobywania pozytywnych opinii oraz rekomendacji.

Lokalne Ogłoszenia i Gazetki: Tradycyjne Metody Poszukiwania Pracy

Mimo rosnącej popularności internetu, lokalne ogłoszenia w gazetach i na tablicach ogłoszeń wciąż są skutecznym sposobem na znalezienie pracy jako petsitter. Wiele osób, zwłaszcza starszych, które nie korzystają na co dzień z internetu, decyduje się na zamieszczenie informacji o potrzebie opieki dla swojego zwierzaka właśnie w tych miejscach. Dlatego regularne przeglądanie lokalnych gazetek oraz odwiedzanie miejsc takich jak sklepy zoologiczne, weterynarze czy osiedlowe tablice ogłoszeń może okazać się bardzo owocne.

Tworzenie własnych ogłoszeń to kolejny sposób na dotarcie do potencjalnych klientów. Można je rozwieszać w miejscach, gdzie właściciele zwierząt często bywają. Poniżej przedstawiamy kilka kroków, jak to zrobić:

1. Zaprojektuj czytelne i przyciągające uwagę ogłoszenie, które zawiera najważniejsze informacje: twoje doświadczenie, zakres usług oraz dane kontaktowe.
2. Wybierz strategiczne miejsca do rozwieszenia ogłoszeń, takie jak sklepy zoologiczne, parki, kliniki weterynaryjne czy osiedlowe centra społecznościowe.
3. Regularnie odnawiaj i aktualizuj swoje ogłoszenia, aby utrzymać ich widoczność i świeżość informacji.

Uczestnictwo w lokalnych wydarzeniach związanych ze zwierzętami, takich jak wystawy psów czy dni adopcji, to doskonała okazja do nawiązania kontaktów i rozpowszechniania informacji o swoich usługach petsittingu. Bezpośrednie spotkania z właścicielami zwierząt pozwalają na budowanie zaufania i prezentowanie swojej oferty w bardziej osobisty sposób, co może przekładać się na zdobycie nowych klientów.

Sieciowanie i Polecenia: Budowanie Twojej Opinii w Świecie Petsittingu

Stworzenie silnej sieci kontaktów jest kluczowe dla każdego, kto chce odnieść sukces jako petsitter. Zacznij od udziału w lokalnych wydarzeniach związanych ze zwierzętami, takich jak wystawy psów, targi adopcyjne czy spotkania grup wsparcia dla właścicieli zwierząt. To doskonała okazja do poznania potencjalnych klientów oraz innych petsitterów, z którymi możesz wymieniać się doświadczeniami i rekomendacjami. Pamiętaj, aby zawsze mieć przy sobie wizytówki i być gotowym do przedstawienia swoich usług. Checklista przydatnych narzędzi sieciowania może obejmować: wizytówki,QR kody przekierowujące na platformę z Twoim profilem petsittera, aktywność w mediach społecznościowych oraz uczestnictwo w branżowych grupach dyskusyjnych.

Drugim ważnym elementem jest zbieranie pozytywnych opinii od dotychczasowych klientów. Zadowoleni właściciele zwierząt często chętnie polecają usługi petsittera znajomym i rodzinie, co może być nieocenionym źródłem nowych zleceń. Zachęcaj swoich klientów do zostawiania recenzji w internecie, na przykład na Twoim profilu petsittera lub w mediach społecznościowych. Możesz również poprosić ich o pisemne referencje, które następnie wykorzystasz w swoich materiałach promocyjnych. Pamiętaj, że profesjonalizm i wysoka jakość świadczonych usług to najlepsza wizytówka i gwarancja budowania solidnej reputacji w branży petsittingu.

Media Społecznościowe: Jak Skutecznie Promować Swoje Usługi Petsittera

Używanie mediów społecznościowych do promocji usług petsittera jest niezwykle skutecznym narzędziem marketingowym. Platformy takie jak Facebook czy Instagram pozwalają na dotarcie do szerokiego grona odbiorców, którzy mogą być zainteresowani profesjonalną opieką nad ich zwierzętami. Aby zwiększyć widoczność swoich usług, warto regularnie publikować atrakcyjne zdjęcia i filmy z opiekowanych zwierząt, a także udostępniać pozytywne opinie i rekomendacje od zadowolonych klientów. Pamiętaj, aby w każdym poście umieszczać odpowiednie hashtagi, które pomogą potencjalnym klientom łatwiej odnaleźć Twoje usługi w morzu internetowych treści.

Interakcja z obserwatorami to klucz do budowania zaufania i lojalności klientów. Odpowiadaj na komentarze, pytania i wiadomości, pokazując, że jesteś profesjonalny i godny zaufania. Niezdefiniowane dotąd możliwości, jakie oferują media społecznościowe, mogą być kluczem do sukcesu w tej branży.

Współpraca z Weterynarzami i Sklepami Zoologicznymi: Znajdź Pracę w Branży

Rozwijając karierę petsittera, kluczowe może okazać się nawiązanie współpracy z lokalnymi weterynarzami i sklepami zoologicznymi. To właśnie te miejsca są często odwiedzane przez właścicieli zwierząt, którzy mogą potrzebować Twoich usług. Zaproponowanie umieszczenia Twojej wizytówki czy ulotki w widocznym miejscu może przynieść nowe zlecenia. Ponadto, weterynarze i pracownicy sklepów zoologicznych, znając Twoje kompetencje i profesjonalizm, mogą polecać Cię swoim klientom, co jest nieocenioną formą reklamy.

Porównanie tabel może być przydatne przy wyborze najlepszego miejsca do poszukiwania pracy. Na przykład, możemy porównać liczbę potencjalnych klientów, którzy odwiedzają różne sklepy zoologiczne lub gabinety weterynaryjne. Przykładowo, sklep zoologiczny A może mieć średnio 50 odwiedzin klientów dziennie, podczas gdy sklep B tylko 30, ale oferuje lepsze warunki współpracy. Podobnie, gabinet weterynaryjny X może mieć większy przepływ klientów niż gabinet Y, ale Y może oferować lepsze warunki dla petsitterów, takie jak możliwość uczestnictwa w szkoleniach czy warsztatach. Analiza takich danych pomoże Ci podjąć świadomą decyzję, gdzie skoncentrować swoje działania marketingowe.

Targi i Wydarzenia Dla Zwierząt: Poznaj Potencjalnych Klientów

Uczestnictwo w targach i wydarzeniach branżowych jest doskonałą okazją do nawiązania kontaktów z właścicielami zwierząt oraz innymi profesjonalistami z branży. To właśnie tam możesz zaprezentować swoje usługi, poznać potrzeby potencjalnych klientów i zbudować pozytywną reputację. Pamiętaj, aby mieć przy sobie wizytówki i materiały promocyjne, które pomogą Ci w późniejszym kontakcie. Udział w takich wydarzeniach to nie tylko możliwość zdobycia klientów, ale także szansa na wymianę doświadczeń i zdobycie cennych wskazówek od doświadczonych petsitterów. W konkluzji, aktywne uczestnictwo w targach i wydarzeniach dla zwierząt może znacząco przyczynić się do rozwoju Twojej kariery jako petsittera.

Stwórz Profesjonalne Portfolio: Jak Wyróżnić Się na Rynku Petsitterów

Tworzenie profesjonalnego portfolio to kluczowy krok dla każdego, kto chce zaistnieć na rynku petsitterów. Zawiera ono nie tylko szczegółowe informacje o Twoim doświadczeniu i umiejętnościach, ale także rekomendacje od poprzednich klientów oraz zdjęcia z opiekowanych zwierząt. Pamiętaj, aby regularnie aktualizować swoje portfolio, dodając nowe referencje i certyfikaty, które mogą świadczyć o Twoim profesjonalizmie. Wysoka jakość prezentacji Twoich usług zwiększa szanse na zdobycie nowych klientów, ale wymaga też czasu i zaangażowania w ciągłe doskonalenie swoich kompetencji.

Z drugiej strony, pamiętaj o potencjalnych wyzwaniach, jakie niesie za sobą budowanie profesjonalnego wizerunku. Konieczność inwestycji w profesjonalne zdjęcia czy szkolenia może być początkowo obciążeniem finansowym. Dodatkowo, rynek petsitterów jest coraz bardziej konkurencyjny, co oznacza, że wyróżnienie się może wymagać nie tylko doskonałego portfolio, ale również skutecznej promocji swoich usług, co również generuje dodatkowe koszty. Mimo to, profesjonalne podejście do zawodu petsittera jest inwestycją, która z czasem może przynieść wymierne korzyści i pozwolić na budowanie trwałych relacji z klientami.

Artykuł Gdzie znaleźć pracę jako petsitter? pochodzi z serwisu Petsy.

Jakie zrobić zabawki dla psa, które będą dla niego atrakcyjne?

Najlepsze zabawki dla psa to takie, które oddziałują na jego naturalne instynkty oraz doskonałą pracę zmysłów. Z tego powodu najpopularniejszymi gadżetami dla czworonogów są te, które pozwalają efektywnie wykorzystywać ich węch. Ponadto równie ciekawą atrakcją są przedmioty do szarpania i gryzienia. Są one świetnym urozmaiceniem treningu bazującego na ćwiczeniu wykonywania komend. Dodatkowo pielęgnują one psie zęby i pomagają zwierzęciu w relaksacji i odprężeniu. Warto dodać, że aktywne czworonogi uwielbiają również zabawy polegające na aportowaniu. 

Dlatego zastanawiając się, jak samemu zrobić zabawki dla psa, warto wziąć pod uwagę wyżej wymienione preferencje zwierzęcia. To sprawi, że wykonany własnoręcznie gadżet będzie nie tylko funkcjonalny, ale także sprosta wszystkim potrzebom behawioralnym psa.

Jak zrobić zabawkę dla psa z butelki?

Decydując się na samodzielne wykonanie zabawek dla pupila, dobrym sposobem będzie wykorzystanie przedmiotów codziennego użytku. Doskonałym rozwiązaniem jest stworzenie umilaczy z butelek. Można tego dokonać, umieszczając we wnętrzu butelki niewielką ilość drobnych kamyczków. Jest to najprostsza metoda, jak zrobić zabawkę dla psa z butelki, która poprzez wydawane dźwięki zachęci go do zabawy. 

Innym sposobem jest wykonanie gadżetu, który będzie pełnić funkcję konga. Najprostszym sposobem na uzyskanie satysfakcjonującego efektu, jest wrzucenie dowolnych przysmaków do wewnątrz, nie zakręcając przy tym korka. Zadaniem psa będzie ustawienie butelki tak, aby, jak najszybciej wydobyć smakołyki ze środka.

Jak zrobić zabawkę dla psa ze sznurka?

Własnoręczne wykonanie gadżetów urozmaicających czworonogowi rozrywkę, jest niezwykle szybkie i proste. Nie wymaga to posiadania specjalnych zdolności manualnych ani żadnych szczególnych zasobów. Dowodem na to jest wykonanie gryzaka – rozwiązanie dla osób zastanawiających się, jak zrobić zabawkę dla psa z liny bądź sznurka. 

Do wykonania stworzenia tego typu umilacza wystarczą cztery paski grubszego sznurka lub dwa kawałki liny. Ich długość powinna być dopasowana do preferowanej wielkości zabawki. Z kawałków o długości 120 cm, najczęściej otrzymywany jest szarpak o długości ok. 40 cm.

Chcąc wykonać gryzak lub szarpak, wystarczy połączyć kawałki liny w ścisły supeł i rozpocząć zaplatanie wszystkich czterech elementów. Można użyć w tym celu dowolnej techniki, jednak istotne jest, aby wszystkie kawałki zostały ściśle ze sobą połączone. To umożliwi psu bezpieczną zabawę oraz zwiększy żywotność przedmiotu. Po zapleceniu wszystkich sznurków należy zawiązać kolejny supeł — wówczas gryzak będzie gotowy do użycia.

Jak samemu zrobić zabawki dla psa – pozostałe inspiracje

Aby zapewnić psu odpowiednią dawkę rozrywki, nie są do tego potrzebne profesjonalne umilacze czasu. Bardzo często prosta zabawka wykonana w domu, doskonale sprawdzi się w roli stymulatora rozwoju intelektualnego pupila, dostarczając mu przy tym wiele radości. Wystarczy jedynie odrobina kreatywności, aby z kawałka materiału mógł powstać doskonały gadżet edukacyjny. 

Zastanawiając się, jak uszyć zabawkę dla psa, lub stworzyć ją z produktów dostępnych w domu, warto zainspirować się kilkoma sprawdzonymi pomysłami. Zwykle są to zamienniki popularnych gadżetów, dostępnych na półkach sklepów zoologicznych. Należą do nich m.in.:

1. Maskotka ze skarpetki – sprawdzi się zarówno dla szczeniaków, jak i dorosłych psów. Do jej wykonania potrzebne są stare skarpetki, wata, lub dowolny wypełniacz syntetyczny. Wypełnienie nimi skarpetek pozwala na powtórne wykorzystanie materiału, tworząc prostego pluszaka do zabawy dla psa. 

2. Mata węchowa – w wersji podstawowej, do jej wykonania potrzebne są skrawki materiału  zaplecione na gumowej wycieraczce z otworami. Jednak mata węchowa może także przybrać postać koca, na którym naszyte zostaną kieszonki z dowolnego materiału. Wkładając do nich ulubione przysmaki powstanie gadżet, silnie stymulujący psi węch i zachęcający go do intensywnego wysiłku intelektualnego. 

3.  Kula „smakula” – do wykonania tej zabawki edukacyjnej potrzebna jest piłka tenisowa i mały nożyk. Następnie wystarczy wyciąć w niej niewielkie otwory, aby móc włożyć do nich ulubione przysmaki pupila. Jego zadaniem jest toczenie piłki w taki sposób, aby wypadły z niej wszystkie ukryte smakołyki.

4. Pudełko z niespodzianką – zabawka edukacyjna, stymulująca procesy myślowe oraz koncentrację psa. Do jej wykonania wystarczy papierowa wytłaczanka po jajkach i miękki sznurek. Następnie należy schować w nim kilka smakołyków i zawiązać pudełko sznurkiem, lub okleić taśmą. Zadaniem psa będzie wydobycie pokarmu ze środka – zdejmując sznurek tudzież niszcząc opakowanie.

Artykuł Jak samemu zrobić zabawkę dla psa? pochodzi z serwisu Petsy.

Trudności w chodzeniu z psem na smyczy

Małe psiaki cechuje ogromna ciekawość świata, w tym roślin, ludzi i innych zwierząt, a także duże pokłady energii, dlatego wśród wielu rozpraszaczy może być im ciężko skupić się na dostosowaniu tempa spaceru do właściciela. Z kolei dorosłe psy, w zależności od rasy mogą szybko podłapać jakiś trop, nowy zapach czy ciekawy obiekt, który zainteresuje je na tyle, aby szybko oddalić się z pola widzenia opiekuna i pognać w odległe tereny. Natomiast psy, które w przeszłości doświadczyły nieprzyjemnych sytuacji ze strony ludzi lub innych zwierząt często boją się otoczenia oraz wychodzenia w nieznane im miejsca. Smycz wielu zwierzętom może wydawać się niepotrzebnym ograniczeniem, dlatego mogą się w niej plątać, gryźć ją i próbować wyswobodzić, dlatego każdy właściciel powinien być przygotowany na różnego rodzaju niespodziewane sytuacje i zachowania oraz umieć na nie szybko i odpowiednio reagować.

Spacer z psem – niezbędne wyposażenie

Przed rozpoczęciem nauki psa chodzenia na smyczy należy przede wszystkim wyposażyć się w niezbędne akcesoria, do których należy smycz o odpowiednich rozmiarach (na przykład w formie linki lub taśmy) oraz, w zależności od preferencji właściciela, obroża lub szelki. Ważne, aby były one właściwie dobrane do indywidualnych potrzeb psa i nie sprawiały mu dyskomfortu oraz bólu, ponieważ to znacznie utrudni naukę i sprawi, że spacery nie będą dla czworonoga przyjemnością. 

Jak nauczyć psa chodzenia na smyczy?

Chodzenia psa na smyczy trzeba po prostu nauczyć, poświęcając mu swój czas i cierpliwość. Jest to jedna z niezbędnych umiejętności, dotyczącej opieki nad czworonogiem, ponieważ zapewnia nie tylko komfort, ale także bezpieczeństwo – psa, właściciela oraz ludzi i zwierząt, znajdujących się w pobliżu. Jakie zatem elementy należy wziąć pod uwagę, aby nauka przebiegała szybko i przyjemnie?

Wygodne akcesoria

Jak już zostało wspomniane, odpowiedni dobór akcesoriów jest niezbędny dla komfortu i bezpieczeństwa pupila, zapewnia także wygodę właścicielowi, ponieważ niektóre obroże znacznie utrudniają ciągnięcie, przez co pies naturalnie zaczyna trzymać się bliżej nogi opiekuna.

Znajome środowisko

Wybierając się z czworonogiem w nieznane tereny na pierwszy spacer połączony z nauką chodzenia na smyczy, może spowodować, że psa będą rozpraszały bodźce zewnętrzne, takie jak nowe zapachy, dźwięki, obecność innych psów lub ludzi. Warto zatem zacząć naukę w bezpiecznym i znajomym mu środowisku, na przykład w domu czy przydomowym ogrodzie.

Załatwienie potrzeb fizjologicznych

Przed rozpoczęciem nauki chodzenia na smyczy należy zadbać o spełnienie potrzeb fizjologicznych zwierzaka oraz nakarmienie go, ponieważ dobre samopoczucie sprawi, że będzie w dobrym nastroju i skupi się na wykonywaniu zadań.

Nagrody

Nagrody dla psa w postaci jego ulubionych przysmaków i pochwał z pewnością usprawnią proces nauki chodzenia na smyczy. Nagradzane ćwiczenia, wymagające posłuszeństwa pozwolą mu na  zrozumienie, które polecenia wykonał dobrze. Ciągłe powtarzanie pożądanych czynności pozwoli psu na wypracowanie nawyków oraz zrozumienie poleceń.

Przyjazne nastawienie

Praca z psem wymaga dużej cierpliwości i opanowania, ponieważ często jest czasochłonna i nie przynosi oczekiwanych efektów tak szybko, jakbyśmy tego chcieli. Z tego względu należy pamiętać o wyrozumiałej postawie wobec psa – krzyki, szarpanie, kary i nerwowe ruchy z pewnością nie pomogą w tym procesie. Dodatkowy stres może sprawić, że pies nie będzie mógł skupić się na nauczaniu, a spacery na smyczy nie będą mu się kojarzyć dobrze. Tylko odpowiednia współpraca człowieka z psem, oparta na zaufaniu do opiekuna przyniesie dobre owoce. Spacer to przecież czas na zabawę oraz przyjemności, a także miłe spędzenie czasu z opiekunem.

Regularność

Nieustanne powtarzanie czynności pozwala na wypracowanie przyzwyczajeń, dlatego ucząc pupila chodzenia na smyczy, powinno zadbać się o ich regularność. Codzienne spacery są niezbędne do prawidłowego rozwoju psa oraz załatwienia przez niego potrzeb. 

Pomoc behawiorysty

W przypadku braku efektów podjętej pracy nad nauczeniem psa chodzenia na smyczy albo innych trudności, warto zastanowić się nad skorzystaniem z pomocy behawiorysty, który jako specjalista będzie wiedział, jakie metody będą skuteczne w stosunku do danej rasy czy charakteru psa. Behawiorysta nie tylko pomoże psu nabyć umiejętność chodzenia na smyczy, ale także podzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem z właścicielem, od którego podejścia w głównej mierze zależy, czy spacer z psem będzie przebiegał bezproblemowo.

Artykuł Chodzenie z psem na smyczy – jak się do tego zabrać? pochodzi z serwisu Petsy.

Kiedy pies jest niespokojny?

Niektóre zachowania psa wywołane silnymi emocjami mogą być bardzo uciążliwe dla innych, na przykład skakanie na gości spowodowane ogromnym podekscytowaniem ich przybyciem. Większość psów bardzo boi się strzałów, takich jak fajerwerki wystrzeliwane w sylwestra oraz grzmotów piorunów podczas burzy. Ważne jest, aby umieć odpowiednio zareagować na tego typu sytuacje i zapewnić sobie, psu i innym maksymalne bezpieczeństwo. W tym celu niezbędne jest zrozumienie zachowania swojego pupila oraz jego właściwa interpretacja – w końcu emocje to forma komunikacji zwierząt. 

Nadmierna pobudliwość psa – przyczyny

Nadaktywność psa może mieć wiele źródeł, często jest związana z jego rasą i naturalnymi predyspozycjami do nadmiernej ekscytacji, która przejawia się jako nieustanne bieganie, ciągłe szczekanie czy wyrządzanie szkód w domu. Jej innym źródłem może być brak odpowiedniej aktywności fizycznej i psychicznej, która przejawia się jako niepożądane zachowania. Jedno jest pewne – zidentyfikowanie źródła niepokoju psa pozwoli na wdrożenie odpowiednio ukierunkowanych działań, które pomogą psom panować nad swoimi emocjami. 

• Częsta nadpobudliwość psa wynika z niedostatecznej ilości aktywności fizycznej i niedostosowanym rodzajem ruchu do potrzeb naszego pupila, który powinien uwzględniać wiek, rasę oraz etap jego rozwoju.
• Pies często wykazuje także nadpobudliwość w przypadku niedoboru ćwiczeń umysłowych, które wpływają na pracę jego mózgu. Niektóre rasy potrzebują dużej ilości wyzwań intelektualnych, obejmujących naukę nowych sztuczek czy zabawy umysłowe. Poprzez niespokojne zachowania mogą komunikować niespełnienie ich potrzeb tego rodzaju czy pojawienie się niewygodnych uczuć, takich jak frustracja. 
• Psy różnie reagują na czynniki stresowe. Niektóre próbują się schować, inne stają się agresywne lub właśnie nadmiernie pobudzone. Dlatego tak ważne jest zrozumienie zachowania czworonoga i jego właściwa interpretacja.

Jak uspokoić psa?

W zależności od źródła niepokoju psa mogą być różne sposoby na jego uspokojenie. Ważne, aby nie zakładać odgórnie, że pupil w sposób celowy próbuje zwrócić na siebie uwagę niegrzecznym zachowaniem. Właściciele powinni wykazać się zatem opanowaniem oraz zrozumieniem dla swojego czworonożnego przyjaciela, ponieważ ich priorytetem powinno być dobro zwierzaka. Podnoszenie głosu, kary czy złoszczenie się na niego, mogą jedynie pogorszyć sytuację. 

• Jeśli pies jest niespokojny przez niewłaściwie dopasowany rodzaj ruchu, należy spróbować zapewnić mu inne jego formy, które okażą się wystarczające do spożytkowania jego energii. Zamiast krótkich spacerów wokół miejsca zamieszkania, zaleca się zabranie psa w przestrzenne tereny zielone, po których mógłby biegać i szaleć albo do psiego parku, wyposażonego w różnego rodzaju sprzęty treningowe albo plac zabaw. Jeśli te sposoby okażą się nieskuteczne, warto skonsultować się z psim trenerem, którego wiedza i doświadczenie pomogą w zadbaniu o prawidłowy rozwój ruchowy zwierzęcia, a tym samym w rozwiązaniu problemu z jego uciążliwym zachowaniem.
• Kiedy pupil jest niespokojny przez notoryczny brak wyzwań intelektualnych, powinno się zadbać o zorganizowanie odpowiednich zabaw i ćwiczeń na przykład węchowych oraz naukę nowych sztuczek, które pozwolą na odpowiedni rozwój umysłowy.
• Niewłaściwe zachowanie psa może wynikać ze stresu, dlatego należy jak najszybciej poznać jego źródło i zadbać o jego wyeliminowanie. Jeśli właściciel ma trudności w zidentyfikowaniu stresora, może zasięgnąć porady behawiorysty, który będzie w stanie odkryć źródło niespokojnych zachowań psa – mogą one być wieloczynnikowe i trudne do wykrycia, dlatego konsultacja u specjalisty z pewnością pomoże rozwiązać problem. Profesjonalne i indywidualne podejście do czworonoga, pozwoli opracować plan działania, który z pewnością przyniesie wiele korzyści zwierzętom i ich właścicielom.
• Nadmierna pobudliwość psów może być związana także z ich stanem zdrowia, na przykład inwazją pasożytów. Długo utrzymujące się niespokojne zachowanie czworonoga powinno skłonić właścicieli do wizyty w klinice weterynaryjnej oraz wykonania odpowiednich badań.
• Jeśli pies jest niespokojny podczas podróży samochodem, zaleca się nabycie odpowiedniej klatki kennelowej, która da mu poczucie bezpieczeństwa lub zaopatrzenie go w różnego rodzaju atrakcje – przysmaki, zabawki czy gryzaki. Należy także unikać gwałtownego hamowania czy głośnej muzyki oraz zorganizować trochę czasu na postój, aby pies mógł załatwić swoje potrzeby fizjologiczne. 
•  Podczas burzy można znaleźć dla psa bezpieczną kryjówkę, do której nie będą dochodzić dźwięki piorunów oraz widok błysków. 
• W uzasadnionych sytuacjach można podać psu uspokajające środki farmakologiczne w uzgodnieniu z weterynarzem. 

Artykuł Sposoby na uspokojenie psa pochodzi z serwisu Petsy.

Opieka nad psem wiąże się ze zobowiązaniem na kilka dobrych lat, a codzienne obowiązki to spora lista wymagań, które spełniać należy z pełną odpowiedzialnością. Psiaki każdego dnia oczekują zbilansowanej diety, regularnego wyprowadzania związanego z potrzebami fizjologicznymi, pielęgnacji oraz spacerów, zabawy i pieszczot. Ponadto pupilowi należy zagwarantować opiekę weterynaryjną, bezpieczeństwo, wychowanie i naukę. Pamiętać trzeba też, że psiak nie będzie szczęśliwy, zostając w mieszkaniu samotnie przez kilkanaście godzin. Często dla zwyczajnie pracujących lub studiujących ludzi dodatkowa opieka nad zwierzęciem jest uciążliwa. Psy celebrytów również tej troski wymagają, a na pewno jest to niewyobrażalnie trudne do połączenia z intensywnym trybem życia ludzi show-biznesu.

Psy celebrytów — bo każdy chce doświadczać tej miłości

Psia miłość, wdzięczność i oddanie zawróciły już w głowach wielu osób. Pies to w końcu najlepszy przyjaciel człowieka, członek rodziny i wierny kompan. Zwierzak w domu to pragnienie dzieci, dorosłych, seniorów, par, singli, bez względu na szerokość geograficzną, wyznanie czy kulturę. Także ludzie bardzo majętni, osoby publiczne, politycy, sportowcy, sławni – gwiazdy kina, telewizji, sceny muzycznej, Internetu, chcą pod swoim dachem mieć czworonożnego przyjaciela. Gwiazdy chętnie pokazują się ze swoimi pupilami publicznie, spędzając z nimi czas, pozując do zdjęć i wypoczywając. Psy celebrytów zróżnicowane są pod względem rasy, mają odmienne historie, potrzeby, ale bezwarunkowo wszystkie potrzebują miłości i ciepłego domu.

Psy celebrytów — kim opiekują się polskie gwiazdy?

Małgorzata Rozenek-Majdan

Znana ze słynnych programów “Perfekcyjna Pani Domu” oraz “Projekt Lady” Małgorzata Rozenek-Majdan prywatnie kocha zwierzęta. Prezenterka jest żoną byłego bramkarza Wisły Kraków czy Polonii Warszawa – Radosława Majdana, a honorowymi członkami ich rodziny są trzy buldogi. Gromadkę psiaków tworzą dwie suczki rasy buldog francuski oraz samiec — buldog angielski. Imiona pupili to kolejno Sisi, Lili i George. Na Instagramie Rozenek-Majdan nie brakuje zdjęć piesków, które towarzyszą jej w różnych okolicznościach. Kobieta z zapałem opowiada o swoich zwierzakach, zna ich cechy i darzy je szczerą miłością.

Link

Zofia Zborowska-Wrona

Zofia Zborowska-Wrona znana z wielu rodzimych seriali bardzo intensywnie angażuje się w pomoc zwierzętom. Zborowska-Wrona od wielu lat opiekuje się zaadoptowaną ze schroniska suczką Wiesławą. Piesek to połączenie ras beagle z terierem. “Wieśka” to oczko w głowie nie tylko całej swojej rodziny, jej profil na Instagramie obserwuje ponad 120 tys. osób, a do zdjęć pozowała w objęciach wielu polskich gwiazd. Profil Wiesi został stworzony, by pokazać, jak wiele dobrego można uczynić w psim życiu, decydując się na adopcję zwierzaka ze schroniska.

Link

Ola Ciupa

Ola Ciupa, dobrze znana z roli Słowianki w Konkursie Piosenki Eurowizji, fotomodelka i prezenterka, do zdjęć chętnie pozuje ze swoim uroczym pieskiem. Ciupa i jej partner Jakub Flas (znany pod pseudonimem “Kubańczyk”), publikują swoje zdjęcia, mniej i bardziej prywatne, z wyjazdów, wakacji czy prywatnego domu. We wszystkich okolicznościach parze często towarzyszy piesek, który wabi się Bambi. Zwierzakowi na pewno nie brakuje pieszczot i wygody, a swoje miejsce znajduje nawet w białej pościeli.

Link

Laura Reiss-Vogel

Laura Reiss-Vogel to modelka, projektantka, influencerka i współwłaścicielka marki odzieżowej LAURELLA. Laura zaraża empatią i pozytywną energią. Ogrom obowiązków związanych z rozwojem marki nie przeszkadza jej w byciu właścicielką pieska, który wabi się Lola. Pupil jest obecny na zdjęciach oraz nagraniach Reiss-Vogel, i śmiało można wnioskować, że jest bardzo ważnym członkiem rodziny.

Link

Krzysztof Jankowski

Krzysztof “Jankes” Jankowski to polski prezenter radiowy oraz telewizyjny, kojarzony głównie z działalnością w Radiu Eska i Eska TV. Głos “Jankesa” zna niemal cała Polska, warto więc wiedzieć, że prywatnie poza byciem świeżo upieczonym ojcem jest też opiekunem jack russel teriera o imieniu Jimmy. Psiak jest traktowany jak pełnoprawny członek rodziny i żartobliwie nazywany przez Jankowskiego czworonożnym synem. Wspólnie zaangażowani są w akcje pomocy bezdomnym zwierzętom i promowanie adopcji.

Link

Marina Łuczenko-Szczęsna

Piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów — Marina Łuczenko-Szczęsna, prywatnie jest żoną bramkarza polskiej reprezentacji Wojciecha Szczęsnego, mamą Liama oraz opiekunką pieska rasy pudel toy. Suczka imieniem Nala zagościła w domu Szczęsnych po tym, jak Marina zdołała uporać się z traumą związaną ze stratą poprzedniego pupila. Psy w życiu byłej gwiazdy “39 i pół” były obecne od zawsze, a kobieta pała do nich niesamowitą miłością. Nala cieszy się ciepłym domem, podróżami, a nawet personalizowanymi maskotkami.

Link

Dawid Swakowski

Dawid Swakowski znany jako „Żurnalista”, to autor książek i dziennikarz. Jego teksty i tatuaże są na pewno bardziej rozpoznawalne niż twarz, gdyż wkłada nieludzki wysiłek w nieupublicznianie swojego wizerunku. Razem z partnerką, dziennikarką Dorotą Gardias, opiekują się kilkoma psami — owczarkiem niemieckim o imieniu Laster i dwoma york’ami. Pupile obecne są na wielu zdjęciach z życia codziennego pary. Spacery, zabawy i honorowe miejsce w łóżku to rzeczy, na które psiaki Swakowskiego mogą liczyć.

Link

Małgorzata Kożuchowska

Małgorzata Kożuchowska to znana aktorka teatralna i filmowa. Sławę przyniosły jej role w „M jak Miłość” i „Rodzince.pl”. W życiu Kożuchowskiej nie brakuje psiaków, a ich powszechną obecność zauważyć można na zdjęciach publikowanych przez aktorkę. Jednym z czworonożnych przyjaciół jest wyżeł weimarski, który wabi się Grey, drugiego psiaka — suczkę Milę, mąż Kożuchowskiej znalazł w lesie i uratował od pewnej śmierci.

Link

Akop Szostak

Zawodnik mieszanych sztuk walk wagi ciężkiej i półciężkiej, kulturysta i trener personalny — Akop Szostak już wielu osobom zaimponował swoimi słowami i wielkim sercem, które płynie z publikowanych przez niego treści. Tego samego tyczy się informacja o przygarnięciu kundelka o imieniu Mateusz, którego Szostak opatrzył głębokim wywodem o bezcennych wartościach. Można jedynie zazdrości miłości, jaką dostają wszystkie psiaki Sylwii i Akopa Szostaków, bo w ich domu czworonogów jest dość sporo.

Link

Psy celebrytów — kim opiekują się gwiazdy światowego formatu?

Paris Hilton

Paris Hilton to amerykańska celebrytka, modelka, aktorka, piosenkarka i projektantka mody, dodatkowo jest dziedziczką niemałej fortuny rodziny Hiltonów. Kobiecie psiaki towarzyszą w życiu codziennym i zawodowym. Chętnie zabiera je na oficjalne spotkania i imprezy. Czworonogi Paris posiadają własną elegancką rezydencję, opiekunów i niewyobrażalny luksus. Wśród gromadki należącej do celebrytki wyróżnić należy jednego z najmniejszych i najdroższych psów rasy szpic miniaturowy o imieniu Mr. Amazing. Maleństwo kosztowało Hilton 13 tys. dolarów.

Link

David i Victoria Beckhamowie

Słynny piłkarz, który grał w reprezentacji Anglii — David Beckham wraz z żoną Victorią zajmują się nie tylko swoim licznym potomstwem, ale także psiakami. W domu Beckhamów zawsze roiło się od małych pupili, obecnie rodzina posiada aż trzech czworonożnych członków — Sage, Fig oraz Olive. David Beckham kocha psy, są jego towarzyszami w życiu, a on za to otacza je miłością i opieką. Co ciekawe, cocker-spaniel Olive posiada własne konto na Instagramie.

Link

Priyanka Chopra Jonas

Priyanka Chopra Jonas to indyjska aktorka, producentka filmowa i modelka. Była Miss Świata, prywatnie jest żoną Nicka Jonasa. Również w domu Jonasów nie brakuje czworonogów, para opiekuje się kilkoma psami — Dianą, Gino i Pandą. Oczkiem w głowie Priyanki jest chihuahua Diana, która często pozuje z nią do zdjęć. Gino natomiast został sprezentowany Nickowi przez żonę. Wszystkie psiaki pary mają swoje konta na Instagramie.

Link

Lady Gaga

Znana piosenkarka, kompozytorka i aktorka Lady Gaga kocha pieski, prywatnie posiada trzy buldogi francuskie, które są ważnymi towarzyszami jej życia. Jako pierwszą w 2014 roku Gaga nabyła suczkę, która wabi się Miss Asia. Psiak występował z Gagą nawet na kilku okładkach magazynów. Miss Asia posiada swoje konto na Instagramie, na którym zobaczyć można również jej przybrane psie rodzeństwo.

Link

Kylie Jenner

Amerykańska celebrytka i modelka Kylie Jenner jest wielką miłośniczką zwierząt. Kylie opiekuje się sporą gromadką czworonogów — zapewne ciężko jest jej osobiście zajmować się aż 9 psami, ale na pewno gwarantuje im wszelkie wygody. Pomimo tego, że ciężko znaleźć zdjęcia celebrytki z pupilami, wiadomo, że psiaki wabią się Norman, Bambi, Sophie, Odie, Ernie, Penny, Harlie, Rosie i Kevin.

Link

Artykuł Psy celebrytów — czworonożni przyjaciele gwiazd pochodzi z serwisu Petsy.

Niestety, nie istnieje przepis na spacer idealny. Każdy pies jest inny i tylko poprzez jego świadomą obserwację, jesteśmy w stanie zagwarantować mu zaspokojenie podstawowych potrzeb, rozrywkę i relaks. Ale nie martwcie się! Olga z Petsy przygotowała dla Was krótkie vademecum, w którym podzieliła spacer na kilka najistotniejszych etapów, właśnie pod kątem zaspokojenia potrzeb Waszych pupili:

Potrzeby fizjologiczne

Należy pamiętać, że pies nie ma możliwości swobodnego spełniania potrzeb w domu. W końcu nikt nie chce żeby psiak podnosił nogę na meble, czy przykucał na dywanie. To my decydujemy kiedy może się załatwić, jak często i ile razy dziennie. Może to stanowić dla psa dyskomfort psychiczny, jak i fizyczny, dlatego pamiętajmy, że regularne opróżnianie pęcherza to niezwykle ważna czynność. Przy zbyt długim wstrzymywaniu w organizmie psa wzrasta ilość potasu, a to z kolei z czasem może obciążać serce. Pod kątem fizjologicznym, załatwianie się 3 razy dziennie to absolutne minimum dla dorosłego psa. Szczeniaki z kolei będa potrzebowały załatwiać się co około 1,5 godziny, starsze psiaki co około 2-3 godziny.

Czas wolny

Jest to bardzo istotny moment, w którym pies robi to na co ma ochotę. Najlepiej, gdyby był to czas, w którym pies może swobodnie pobiegać, węszyć, lizać i gryźć. Pamiętajcie, że swobodna eksploracja jest jedną z najbardziej podstawowych potrzeb naszego pupila, to czas kiedy nie nakazujemy psu gdzie ma iść, czy ile czasu ma wąchać dany krzaczek, a czas kiedy to my podążamy za naszym psem. Dajemy psu poczucie wyboru, sprawczości, które bardzo dobrze wpływa na pewność siebie. Idealnie, jeżeli w tym czasie na horyzoncie nie ma innych zwierząt, a pies może poruszać się bez smyczy; oczywiście jeśli mamy wypracowane podstawowe komendy. Jeżeli nie mamy możliwości puszczenia psa luzem, pomocna może okazać się smycz linkowa. Bezpieczeństwo pupila, ale również innych psów, dzikich zwierząt i ludzi jest najważniejsze.

Spotkania z innymi psami

Powinny być krótkie i nadzorowane. Psy, żeby się ze sobą dogadać potrzebują dużo przestrzeni i czasu, czego na co dzień, na spacerach nie mają. Bardzo wiele psów nie chce spotkań nos w nos. W psich parkach, na wybiegach prawie nigdy nie dzieje się nic dobrego. Powinno się takie miejsca omijać, bo mogą jedynie pogłębić już istniejące problemy behawioralne, albo spowodować powstanie zupełnie nowych. Pamiętajcie, że psy, które dopiero się poznały bardzo rzadko się ze sobą bawią, są wyjątki, ale zazwyczaj nie jest to zabawa.

Trening

Zasada numer jeden – trening ma być przyjemnością i zabawą zarówno dla psa jak i dla opiekuna. Musimy tak dobrać ćwiczenia, aby psu udawało się odnosić sukcesy i abyśmy mogli go w jakiś sposób nagradzać. To ma być frajda i coś co zbuduje lepszą więź między Wami. Pamiętajcie również, że nagradzanie psa to nie tylko dawanie mu smaczków. To wszystko to co psu sprawia radość – ściganie się z nami, kopanie dziur, zabawa szarpakiem, nagrody środowiskowe tj. taplanie w kałuży, szukanie ukrytych przedmiotów. Nawet jeżeli wykorzystujemy smaczki możemy to zrobić w interaktywny sposób – bieganie (polowanie) za rzucanymi smaczkami, czy rozrzucenie kilku smaków w trawie do wyszukania. Dobrze jest na początku postawić na kilka podstawowych komend, które wypracowujemy z psiakiem do perfekcji i które mogą nam się przydać w codziennych sytuacjach. Nasza propozycja to przywołanie, rezygnacja, poczekanie. Pamiętajcie też, aby nie nadużywać komend, bo mogą spowodować u psa niechęć do treningu i frustrację wywołaną ograniczeniem naszego pupila w codziennych sytuacjach.

Zabawa

Może się nią okazać wcześniej wspomniane wyszukiwanie zabawek lub smakołyków. Idealną rozrywką dla pupila będzie również zabawa przeciąganie szarpaka, w której dajemy psu wygrywać – ale też nie za każdym razem, żeby pies widział w nas godnego przeciwnika.

Dlaczego nie rzucamy psu piłki (do upadłego)?

Po pierwsze rzucamy tylko wtedy, gdy pies ma już rozgrzane mięśnie. Bieganie za piłką jest bardzo wciągające dla psa, wręcz niezdrowo uzależniające. W ciągu kilku pierwszych minut takiej nadmiernie ekscytującej zabawy, w organizmie psa wydziela się adrenalina, noradrenalina i dopamina. Później rozpoczyna się produkcja kortyzolu, który jest hormonem długotrwałego stresu. Często możecie zauważyć, że pies będzie chciał coraz większej ilości rzutów – nie poprzestanie na pięciu. Kontrolę nad jego organizmem przejmie stres chroniczny – nastąpi zatrzymanie procesów trawienia, produkcji białych krwinek i regeneracji. Wydzielanie serotoniny, znanej jako hormon szczęścia, zostanie zablokowane. Mitem jest, że psa należy “wybiegać” oraz, że “wybiegany pies to pies spokojny” – jest to zwyczajne wyczerpanie organizmu, bardzo niezdrowy stan który może wręcz zwiększyć reaktywność naszego psa. Dlatego bardzo ważnym jest znalezienie równowagi pomiędzy zabawą, a przemęczaniem psa. Potraktujmy rzucanie piłki jako urozmaicenie spaceru, a nie godzinną aktywność.

Powrót do domu

Jest to czas spokoju, celem jest wyciszenie psa, rozciągnięcie mięśni.

Co warto mieć ze sobą podczas spaceru?

Wygodne szelki (guard) lub obrożę, adresówkę, smycz, zabawki do przeciągania, kupoworki, smakołyki, wodę.

Częste problemy, z którymi się mierzymy podczas spacerów

Ciągnięcie na smyczy – może być spowodowane silną potrzebą fizjologiczną, lękiem, brakiem zapewnienia swobodnej eksploracji i węszenia na co dzień.

Oszczekiwanie psów i ludzi – często związane z brakiem przestrzeni i czasu, przy mijaniu się z innymi psami czy ludźmi. Zwróćmy tutaj uwagę na sygnały takie jak krótkie zatrzymanie się naszego psa, spojrzenie w naszą stronę, węszenie, zajście nam drogi, plątanie się na smyczy. Starajmy się nie wpychać naszego pupila w taką niekomfortową sytuację, zejdźmy na bok, aby zwiększyć dystans, zmieńmy kierunek.

Podsumowanie

Z tym Was dzisiaj zostawiamy, ale mamy nadzieję że rzuciliśmy nowe światło na spacery z Waszymi pupilami. Pamiętajcie, że bycie psim opiekunem to oczywiście obowiązek i duża odpowiedzialność, ale i ogromna frajda. Z dobrym humorem, pozytywnym nastawieniem, empatią i odrobiną organizacji, możecie ze swoim psem budować pozytywne doświadczenia i satysfakcję każdego dnia. Tak że, do dzieła i cudownego, wspólnego spacerowania!

Proponowane źródła:

https://johndog.pl/blog/wychowanie/przepis-na-spacer-idealny-vol-1/

https://johndog.pl/blog/wychowanie/przepis-spacer-idealny-vol-2/

https://psiedszkole.pl/spacerowy-savoir-vivre-czyli-o-czym-nalezy-pamietac-na-spacerach-z-psem/

https://wymarzonypies.pl/spacer-z-psem/

Mrzewińska Zofia, Po obu końcach smyczy

Artykuł Przewodnik spacerowy dla każdego opiekuna i petsittera pochodzi z serwisu Petsy.

Psy to ciekawskie stworzenia, czasami nie zdające sobie sprawy z czyhających na nie niebezpieczeństw. Gryzą i jedzą rzeczy, których nie powinny, pakują się w niebezpieczne sytuacje w pogoni za spadającym liściem, eksplorują miejsca, które wcale nie są bezpieczne. Kochamy tę ich ciekawość, ale może ona prowadzić do nagłych wypadków zarówno w domu, jak i na spacerze. Dlatego przygotowaliśmy dla was serię artykułów, abyście w pełni przygotowani mogli ze spokojem i pewnością pomóc waszym czworonożnym przyjaciołom.

Ocena podstawowych parametrów życiowych

Prawidłowa temperatura ciała psa powinna wynosić pomiędzy 37,5 a 39 stopni. U szczeniaków jest zazwyczaj o 0.5 stopnia wyższa. Temperatura może się zmieniać w zależności od wielkości – mniejsze rasy mają niższą temperaturę ciała od psów dużych ras. Pora dnia również ma znaczenie – najniższa temperatura występuje około 2:00 – 3:00 w nocy, a maksimum osiąga w godzinach 17:00 – 19:00.

Błony śluzowe nosa, jamy ustnej oraz spojówki u psa powinny być lekko różowe, w innych przypadkach, gdy kolor jest:

• żółty może to oznaczać problemy z wątrobą, żółtaczkę lub babesziozę
• czerwony oznacza to miejscowy stan zapalny
• blady świadczy to o krwotoku wewnętrznym lub wstrząsie
• brązowy wskazuje na posocznicę
• siny będzie świadczył o niedotlenieniu – może być konieczne sztuczne oddychanie

Liczba uderzeń serca u psów powinna wynosić 60 – 120 uderzeń na minutę, w zależności od wielkości i wieku psa. W przypadku szczeniaków oraz małych psów ta liczba może być wyższa. Aby znaleźć dokładne umiejscowienie serca w klatce piersiowej należy przybliżyć lewy łokieć psa do lewej strony klatki piersiowej. Ze względu na zbyt niską lub zbyt wysoką liczbę uderzeń serca wyróżniamy:

• tachykardię, która może być spowodowana stresem, bólem, chorobami przebiegającymi z gorączką, niedotlenieniem, niedokrwistością, niedoczynnością tarczycy, niewydolnością serca
• bradykardię, która może być spowodowana zaburzeniem elektrolitowym, niedoczynnością tarczycy lub kory nadnerczy, przedawkowaniem leków uspokajających

Liczba oddechów u psów wynosi 10 – 40 na minutę. Najłatwiej przeprowadzić to badanie stojąc nad psem i obserwując jego boki – ruchy klatki piersiowej. Zianie może utrudnić pomiar.

Ocena stanu świadomości, czyli reakcji na bodźce ze środowiska, jak pies reaguje, czy zachowuje czujność, eksploruje środowisko. Apatia jest często pierwszym objawem chorób.

Udar cieplny

Psy mają ograniczoną powierzchnię gruczołów potowych do opuszków łap, a chłodzą się głównie poprzez zianie (parowanie śliny działa chłodząco). Dodatkowo sierść stanowi nie tylko zabezpieczenie przed zimnem, ale latem chroni przed nadmiernym promieniowaniem, dlatego pod żadnym pozorem nie należy psów golić w okresie letnim (tracą wtedy naturalną ochronę przed przegrzaniem).

Przyczyną udaru cieplnego mogą być: brak wentylacji i dostępu do wody, zbyt duży wysiłek fizyczny, lub wystawienie psa na pełne słońce, bez dostępu do cienia.

Głównymi objawami są:

• zianie
• przyspieszony, nieregularny oddech
• przyspieszenie akcji serca
• hipertermia – temperatura ciała dochodzi do 40,5 – 43 stopni
• blade, suche błony śluzowe
• wymioty
• słabe tętno
• drgawki
• utrata przytomności

Najbardziej narażone na przegrzanie są psy ras brachycefalicznych i psy, które mają tendencje do zapadania się krtani (buldogi, mopsy, pekińczyki).

Jak pomóc naszemu pupilowi, gdy już dojdzie do udaru cieplnego:

• kończyny i ogon polewamy zimną wodą lub stosujemy zimne okłady
• otwieramy pysk, wyciągamy język i mokrym ręcznikiem usuwamy zalegającą pianę w pysku, aby zapewnić swobodę oddychania
• podajemy wodę do picia

Kontynuujemy te czynności, aż temperatura ciała spadnie do 38 stopni.

Oparzenia

Dobrze jest znać podstawową klasyfikację oparzeń. Dzielimy je na:

• oparzenia I stopnia – doszło do uszkodzenia naskórka, pojawiły się obrzęki, zaczerwienienia i ból, a rany goją się zazwyczaj po kilku dniach
• oparzenia II stopnia – doszło do uszkodzenia naskórka oraz części skóry właściwej, pojawiły się pęcherze i większa bolesność
• oparzenia III stopnia – obejmują całą grubość skóry, pod ich wpływem skóra staje się matowa, uszkodzone zostały receptory czuciowe, dlatego na ból reagują jedynie obrzeża oparzenia, powstają blizny

Poparzoną powierzchnię skóry należy przez około 20-30 minut polewać zimną wodą i założyć opatrunek. Możemy do tego wykorzystać pianki z panthenolem, żele chłodzące, środki przeciwbólowe lub opatrunki hydrożelowe.

Jednym z częstych pytań zadawanych przez opiekunów jest sposób oceny rozgrzanego podłoża. Psia łapa odczuwa temperaturę w taki sam sposób jak nasza dłoń, więc wystarczy dotknąć powierzchni asfaltu, chodnika czy kostki aby ocenić czy naszemu pupilowi nic nie grozi.

Wychłodzenie

Może zagrażać naszym pupilom nie tylko przy dużych mrozach, ale także, gdy temperatura jest na poziomie 0 stopni C, ale towarzyszy temu wilgoć oraz silny wiatr. Najbardziej narażone są psy, które mają krótką sierść oraz nie posiadają podszerstka, dlatego warto wtedy ograniczyć długość spacerów.

Przy podejrzeniu odmrożenia należy przenieść psa do ciepłego pomieszczenia, osuszyć, podawać ciepły rosół, i powoli, stopniowo podnosić temperaturę ciała, w innym wypadku możemy nawet pogłębić hipotermię. Nie należy wykorzystywać termoforów czy mat grzewczych, natomiast ogon, łapy i uszy najlepiej zacząć ogrzewać w wodzie o temperaturze 25 stopni. Nie masujemy wtedy naszego pupila i pod żadnym pozorem nie przekłuwamy powstałych pęcherzy.

Zatrucie

Do zatrucia może dojść drogą kontaktową poprzez substancje drażniące, takie jak alkohol, środki chemiczne, czy środki myjące; drogą powietrzną – gazy i aerozole oraz drogą pokarmową, czyli zdecydowanie najczęstsza sytuacja, z którą spotykają się opiekunowie psiaków.

Objawy zatrucia dotyczące przewodu pokarmowego, wątroby i nerek:

• apatia
• niechęć do jedzenia
• wymioty, może występować krew
• biegunka, może występować krew
• ból brzucha
• drgawki
• sztywne mięśnie
• przyspieszony oddech, akcja serca
• częstsze oddawanie moczu, potem bezmocz, krew w moczu
• senność, śpiączka

Co robić, gdy nasz pupil się zatruje:

• wywołanie wymiotów* – podajemy doustnie 3% roztwór wody utlenionej w następujących dawkach:
  • 1-2 łyżeczki – mały pies
  • 2-3 łyżeczki – średni pies
  • 4-8 łyżeczek (4 łyżki stołowe) – duży pies
  • po każdej dawce czekamy 30 sekund na efekt
  • podajemy w 2-3 seriach

* wymiotów nie należy jednak wywoływać, gdy pies jest nieprzytomny – może dojść do zachłyśnięcia i niedrożności dróg oddechowych oraz gdy zatrucie dotyczy nafty, naftaleny

• podawanie węgla leczniczego
  • przy spożyciu: środków na gryzonie, czekolady, kawy, rodzynek, nieświeżego jedzenia
  • nie musimy się obawiać o ilość, nie przedawkujemy go
  • ostrożność należy zachować tylko jeżeli pies dostaje też jakieś inne leki
• podawanie środków przeczyszczających – na przyspieszenie perystaltyki
  • aby jak najmniejsza ilość trucizny została wchłonięta
  • można wykorzystać olej roślinny lub ciekłą parafinę (30-50 ml)
• podawanie środków osłonowych

Ukąszenia owadów

Mogą to być ukąszenia pszczół, os, trzmieli czy szerszeni, a stopień zagrożenia zależy od miejsca użądlenia. Najczęściej występują w okolicach pyska lub łap. Zwykłymi objawami będą tutaj pisk, świąd oraz obrzęk. Jednak poniższe objawy będą już świadczyły o reakcji alergicznej:

• duszność – charczenie, świst krtaniowy świadczący o zwężeniu oskrzeli
• bóle brzucha, wymioty
• świąd, obrzęk i rumień skóry
• spadek ciśnienia tętniczego, wzrost tętna i utrata przytomności
• bladość błon śluzowych
• w skrajnych przypadkach wstrząs anafilaktyczny, najwcześniej pół godziny po ukąszeniu

Pierwszą rzeczą jaką należy zrobić w przypadku ukąszenia owadów to natychmiast usunąć żądło pęsetą. Nigdy nie robimy tego palcami, bo możemy dodatkowo wtłoczyć jad w skórę. Następnie miejsce ukąszenia przemywamy wodą z mydłem i przykładamy okład chłodzący. Możemy również podać leki przeciwbólowe, czy przeciwzapalne.

Objawami wstrząsu anafilaktycznego może być powiększająca się opuchlizna w miejscu ukąszenia oraz trudności w oddychaniu. Jest to stan zagrożenia życia naszego pupila i należy natychmiast udać się do weterynarza.

Ukąszenie kleszcza

Kleszcza należy jak najszybciej usunąć, ponieważ im dłuższa ekspozycja, tym większe ryzyko transmisji chorób. Jak zrobić to prawidłowo?

• załóż rękawiczki
• złap kleszcza pęsetą, kleszczołapkami lub dwoma palcami w okolicach otworu gębowego
• wykonując ruch obrotowy jednostajnie wyciągnij kleszcza
• zassij strzykawką miejsce ukąszenia
• przemyj skórę w tym miejscu wodą z mydłem
• odkaź środkiem dezynfekującym

Skręt żołądka

Jest bezpośrednim zagrożeniem życia naszego pupila. Predysponowane są do tego rasy psów o specyficznej budowie, które mają tzw. głęboką/beczkowatą klatkę piersiową (dog niemiecki, dog argentyński, wyżeł, doberman, owczarek niemiecki, chart czy rhodesian ridgeback). Czynnikami sprzyjającymi są:

• czynniki genetyczne
• łapczywe jedzenie i połykanie powietrza
• intensywny ruch po jedzeniu
• duży posiłek, popity dużą ilością wody po długim niejedzeniu
• jedzenie tylko raz dziennie

Objawy skrętu żołądka to:

• niepokój
• ślinotok
• nieudane próby wymiotów
• spłycony oddech, hiperwentylacja
• trudności w oddychaniu
• silny ból brzucha
• śpiączka

Jak dochodzi do wystąpienia skrętu żołądka:

• na skutek gromadzenia się w żołądku powietrza oraz płynu lub fermentacji karmy
• dochodzi do rozszerzenia żołądka
• rozpoczyna się skręt – patrząc od tyłu rozszerzony żołądek ulega przekręceniu zgodnie z ruchem wskazówek zegara
• dochodzi do dalszego skręcenia – w większości przypadków skręt ustaje po obrocie o 180 stopni
• w drastycznych przypadkach może dojść do skrętu śledziony, jak i martwicy żołądka

Czas jest bardzo istotny i psa należy jak najszybciej zawieźć do przychodni weterynarynaryjnej.

Rany

Dzielimy je następująco:

• Otarcie naskórka – niegroźna rana, tworzy się strup, nie powoduje blizny, jednak nadmierne wylizywanie może spowodować zakażenie i pogłębianie rany.
• Rana cięta – w wyniku uszkodzenia ostrym narzędziem, wywołuje mniejszy ból, ale silne krwawienie, występuje realne ryzyko krwotoku (!). Ranę trzeba zabezpieczyć opaską uciskową (rozwiązanie tymczasowe) i udać się do gabinetu weterynaryjnego na zszycie.
• Rana kąsana – prawie zawsze dochodzi do zakażenia, bo mamy do czynienia z bakteriami z jamy ustnej innego zwierzęcia. Występuje też realne ryzyko przenoszenia chorób zakaźnych, np. wścieklizny.
• Rana tłuczona – może dojść do uszkodzenia tkanek pod skórą, do martwicy i do zakażenia.
• Rana kłuta – najczęściej tutaj dochodzi do ukłucia źdźbłami traw, często rozwijają się bakterie beztlenowe, takie rany bardzo szybko się zasklepiają, jednak po kilku tygodniach może dojść do rozwinięcia się ropnia.
• Rana szarpana – ma cechy ran ciętych i tłuczonych.

Z każdą raną należy udać się do weterynarza, aby czworonogowi udzielono odpowiedniej, specjalistycznej pomocy. Podpowiadamy jednak w jaki sposób możecie opatrzyć ranę do czasu przewiezienia pupila do przychodni:

• dokładnie oczyścić pod bieżącą wodą
• zdezynfekować np. octeniseptem (spirytus oraz woda utleniona są niewskazane)
• zatrzymujemy krwawienie uciskając ranę opatrunkiem
• wycinamy sierść w okolicach rany
• zakładamy jałowy opatrunek (gazowy, antybakteryjny, lub spongostan w przypadku krwawienia)
• owijamy opaską dzianinową podtrzymującą, aby opatrunek się nie zsunął
• zawijamy opatrunek bandażem samoprzylepnym, który dodatkowo zabezpieczy przed czynnikami środowiska zewnętrznego (przy spacerach)
• trzeba pamiętać żeby w przestrzenie między poduszkami włożyć kawałek waty, lub pociętej gazy, dzięki temu nie dojdzie do otarć

Gdy mamy do czynienia z krwawiącą kończyną należy niezwłocznie zawieźć psa do weterynarza. Jedyne co możemy dodatkowo zrobić to podnieść tę kończynę powyżej serca, aby zmniejszyć krwawienie oraz zastosować tymczasowy opatrunek zanim dotrzemy z psem do przychodni. Taki opatrunek może nam posłużyć maksymalnie 20 minut – na krwawiące miejsce najpierw przykładamy sterylną gazę, następnie bandaż kilkukrotnie zawijamy w miejscu krwawienia.

Możemy mieć również do czynienia z krwotokiem wewnętrznym, np. w wyniku wypadku samochodowego. Błony śluzowe będą wtedy zmieniały kolor na blady i dojdzie do powiększenia obrysu brzucha. Taka sytuacja wymaga natychmiastowego przewiezienia psa do weterynarza.

Dodatkowo podpowiadamy jakie środki dezynfekującę są bezpieczne dla waszych pupili:

• do mycia zwykła woda z mydłem lub manusan
• środki jodowe (betadine)
• octenisept
• nadmanganian potasu – w postaci proszku, lub drobinek czy opiłków, sporządzamy lekko różowy/fioletowy roztwór – jest bardzo wydajny – 3-4 opiłki na pół szklanki wody

Wiemy jak trudne i stresujące są sytuacje zagrożenia zdrowia lub życia pupili dla nich samych oraz dla właścicieli. Mamy nadzieję, że ten krótki poradnik okaże się pomocny. Pamiętajcie jednak, że bez względu na wypadki, panika będzie najgorszym doradcą. Czas często gra kluczową rolę kiedy nasz pies potrzebuje pomocy, a chłodna ocena sytuacji i przemyślane działanie mogą uratować mu życie. Numer telefonu przychodni weterynaryjnej warto mieć wpisany w telefonie i niezwłocznie poinformować o zaistniałej sytuacji jeszcze zanim pojawicie się w przychodni. Wykwalifikowany personel z pewnością udzieli wam instrukcji i będzie gotowy na przybycie potrzebującego pomocy psa. Pamiętajcie także, że w każdym większym mieście w nocy dyżuruje weterynarz – warto zawczasu wiedzieć do kogo udać się kiedy nasz pies poczuje się źle w nocy. Polecamy również przygotować psią apteczkę, tak na wszelki wypadek.

Artykuł Pierwsza pomoc u psa – co warto wiedzieć? pochodzi z serwisu Petsy.

Lęk separacyjny to bardzo niebezpieczna dla psa przypadłość, która może pojawić się u psa, niezależnie od jego wieku i rasy. Nierzadko występuje u psów, które doświadczyły w przeszłości już porzucenia lub innej formy traumy. Przygotowaliśmy zbiór najważniejszych informacji, aby pomóc właścicielom rozpoznać lęk separacyjny u ich pupila, poznać przyczyny występowania oraz sposoby radzenia sobie z tym zaburzeniem. Szczególnie, że wczesne wykrycie lęku separacyjnego u psa z pomocą psiego behawiorysty z pewnością przyspieszy proces terapii. Jeśli podejrzewasz lęk separacyjny u psa i zastanawiasz się c robić, ten artykuł jest dla Ciebie.

Czym jest lęk separacyjny u psa?

Zanim zaczniemy szerzej omawiać syndrom lęku separacyjnego u psa, zajmijmy się jego definicją. Lęk separacyjny to nic innego, jak poważne zaburzenie, które dotyka psy zbyt przywiązane do ludzi, z którymi mieszkają, głównie wiąże się to z odczuwaniem tęsknoty za właścicielem i strachu, że właściciel go porzucił. Lęk separacyjny dotyka nie tylko psów, które wcześniej stały porzucone, ale również pupili mających od początku stały dom. Jest on spowodowany stresem związanym z pozostawieniem go samemu. Lęk separacyjny polega na tym, że w momencie, kiedy pies jest izolowany od człowieka dostaje nagłego i niepohamowanego ataku paniki. Co jest interesujące, podatne na to zaburzenie wcale nie są tylko małe psy. Lęk separacyjny może dotknąć każdego psa, niezależnie od rasy.

W momencie pojawienia się lęku separacyjnego pies jest w ogromnym stresie, którego nie jest w stanie opanować. I próbuje rozładować emocje, podobnie, jak ludzie w momencie wściekłości czy lęku, na wiele różnych sposobów. W skrajnych przypadkach, kiedy właściciel nie jest w stanie oduczyć psa lęku separacyjnego, niezbędna jest pomoc psiego behawiorysty, szczególnie, jeśli zwierzak nie tylko w napadzie paniki niszczy domową aranżację, ale przede wszystkim samookalecza się, np. wygryzając sobie futro czy ogon.

Lęk separacyjny u psa objawy

Jak widać, lęk separacyjny to zaburzenie, którego żaden właściciel nie powinien bagatelizować, szczególnie ze względu na zdrowie psa. Wspomnieliśmy już, że podłożem lęku separacyjnego psa są emocje. Czas, aby przedstawić najczęstsze objawy lęku separacyjnego, aby ułatwić właścicielom prawidłowe rozpoznanie i naprowadzić na odpowiedni sposób reagowania i pracy z psem, w momencie wystąpienia lęku separacyjnego u zwierzaka. Psy tak, jak ludzie mogą cierpieć na zaburzenia zachowania. Najczęstszymi objawami są szczekanie lub niszczenie elementów wyposażenia domowego, zaś w najgorszych przypadkach może dojść nawet do samookaleczania się psa.

Jak zachowuje się pies, z lekiem separacyjnym?

W sytuacji, kiedy pies dostaje napadu paniki związanego z odczuwaniem lęku separacyjnego, próbuje automatycznie rozładować nagromadzone emocje. Związane są one z tęsknotą za właścicielem i obawą, że po wyjściu z domu, właściciel już nie wróci. Wtedy pies zaczyna panicznie szczekać, piszczeć i ujadać. Innym objawem jest niszczenie przedmiotów, które akurat dostaną się w psie łapy. Mogą być to buty, książki, zeszyty, ubrania, ozdoby, meble a nawet ściany. Drapanie w drzwi czy skakanie do okna również jest symptomem lęku separacyjnego. Taka reakcja pojawia się, ponieważ dla psa wyjście właściciela i pozostawienie go samego jest jednoznacznie odbierane z opuszczeniem. Nawet, jeśli właściciel wyjdzie po zakupy lub do pracy i niedługo wróci.

Pies wyje w domu

Początkowe szczekanie lub wycie pozwala psu na rozładowanie fali pierwszych emocji po wyjściu właściciela. Zachowanie to może trwać kilka minut, dopóki pies się nie uspokoi i nie oswoi z byciem samemu. Przyczyn takiego zachowania może być wiele. Jeśli przed wyjściem z domu właściciel czule żegna się z psem, może to być dla niego oznaka, że jego opiekun nie wróci. Dlatego, aby uniknąć paniki u psa i wywołanego nią szczekania, należy wychodzić z domu bez czułych pożegnań, tak, jakby nic się nie działo.

Inną metodą jest oduczanie psa spędzania całego czasu z właścicielem. Można to zrobić, wyznaczając w ciągu dnia moment, w którym właściciel zajmuje się swoimi sprawunkami, a pies zostaje zamknięty sam w pokoju, chociaż na kilka minut. Nie ma to na celu ukarania psa, a nauczenie go przebywania samemu bez obecności właściciela. Jeśli chcemy sprawdzić co pies robi w trakcie naszej nieobecności, warto zainstalować w domu kamerę, którą będziemy uruchamiać przed wyjściem z domu. To również pozwoli określić postępy w zachowaniu psa.

Pies z lękiem separacyjnym sam w domu przez 8 godzin

Każdemu właścicielowi zdarza się zostawiać psa samego na kilka godzin w domu, kiedy idzie do pracy, szkoły lub na uczelnię. Jest to normalne, szczególnie, że nie możemy być z psem 24h. Jednak nie każdy pies dobrze reaguje na tak długą rozłąkę. Dlatego naukę pozostawiania psa samego w domu, najlepiej rozpocząć już od szczeniaka. Najpierw na chwilę, a potem na dłuższy czas, aby przyzwyczajał się do zostawania samemu. Każde dobre zachowanie, warto nagrodzić smaczkiem, wtedy dla psa będzie sygnałem, że grzeczne pozostawanie w domu na czas nieobecności właściciela jest czymś dobrym.

Dlaczego pies chodzi za właścicielem

Chociaż dla psa właściciel jest czesto niczym przywódca stada i naturalnym jest, że będzie wszędzie za nim podążał, nie opuszczanie opiekuna na krok jest kolejnym sygnałem, że pies boryka się z lękiem separacyjnym. Jest to szczególnie zauważalne u psów, które zostały za wcześnie wzięte od matki. Jeśli tak się stanie, pies moze widzieć we właścicielu rodzica. Z innej strony psiak może chodzić za opiekunem, jeśli wyczuje, że może dostać od niego coś dobrego, niezależnie, czy jest to smaczek, czy resztki z talerza. Jednak, w momencie, kiedy jeśli pies jest za bardzo przywiązany, warto zasięgnąć opinii behawiorysty, ponieważ jest duże prawdopodobieństwo, że jego towarzyszenie właścicielowi na każdym kroku to nie tylko oddanie, a właśnie symptom lęku separacyjnego.

Lęk separacyjny u psa przyczyny

Za podstawę występowania lęku separacyjnego u psa uważa się nieprawidłowy lub całkowity brak socjalizacji. W skrajnych przypadkach odpowiadają za to przeżyte przez zwierze traumy, m.in związane z porzuceniem. U psów, które posiadają od szczeniaka dom i u których rozwinął się lęk separacyjny, zaczyna on pojawiać się już w wieku szczenięcym. Szczególnie zauważalne jest to w okresie między 5 tygodniem życia, kiedy można zaobserwować pierwsze symptomy, do 12 tygodnia, kiedy skłonność ta wzrasta.

Czy można zapobiec pojawieniu się lęku separacyjnego u psa?

Istotne jest, aby w czasie szczenięcym zapewnić psu pozytywne kontakty z ludźmi i innymi psami, dostarczyć mu ze środowiska odpowiednią ilość bodźców. Tak, aby pies nie skupiał się, jedynie na właścicielu, co może doprowadzić do zaburzenia w relacji człowiek–zwierzę, a w efekcie do za dużego przywiązania i emocjonalnego podejście do czworonoga. Narażone są na to psy, które za szczeniaka wytworzyły za silną więź z opiekunem oraz jak zostało wspomniane – szczeniaki za szybko odebrane od matki lub odchowane bez niej.

Lęk separacyjny psa ze schroniska

Za pojawienie się lęku separacyjnego u psa odpowiadać mogą również: nagła zmiana środowiska, śmierć pierwszego właściciela, oddanie do schroniska, przemoc i karanie, choroba. Należy mieć to na uwadze, kiedy adoptuje się psa ze schroniska. Zostało również zbadane przez węgierskich naukowców, że niektóre rasy są bardziej podatne na pojawienie się lęku separacyjnego niż inne. Podczas badań sprawdzono na około 50 psach rasowych i mieszańcach reakcję na brak obecności właściciela. Wyniki wyszly jednoznacznie, wskazując, że te rasy, które zostały stworzone w celu bliskiej współpracy z człowiekiem, były bardziej podatne na stres, który towarzyszył im podczas rozdzielenia z opiekunem.

Czy drugi pies pomoże w lęku separacyjnym?

Zdarza się, że właściciele, aby uniknąć lęku separacyjnego u psa, kupują lub adoptują zwierzakowi towarzysza. Jednak jest to mitem, że drugi zwierzak będzie zawsze rozwiązaniem problemu izolacyjnego. Owszem jest to sposób, jednak istnieje ryzyko, że drugi pies również będzie cierpiał na lęk separacyjny. Wtedy do pracy będą dwa psy, zamiast jednego.

Czy lęk separacyjny u psa mija?

Kluczową kwestią w opiece nad psem jest jego obserwacja. Dzięki temu, najlepiej zrozumiemy jego zachowania i wysyłane komunikaty. Trzeba wiedzieć, że lęk separacyjny u psa niestety samoistnie nie mija. Leczenie i praca nad takim psem to wymagający i czasochłonny proces. Podstawą jest ustalenie w domu granic w relacjach pies-człowiek oraz regularne trenowanie z psem zostawania samemu w domu. Niekiedy zdarza się, że po poradzie behawiorysty, niezbędne jest zakupienie leków oraz klatki kennelowej.

Jak poradzić sobie z lękiem separacyjnym u psa?

Niezaprzeczalnie pies z lękiem separacyjnym wymaga specjalistycznej pomocy. Proces leczenia tego zaburzenia opiera się na dwóch filarach: modyfikacji zachowania i kontroli środowiska. Niezbędne będzie ustalenie i stosowanie się do harmonogramu dnia, trzymanie się określonej pory na posiłki, zabawę czy spacer oraz organizowanie psu aktywności poprzez którą rozładuje energię i napięcie. Istotny będzie też trening posłuszeństwa i niezależności, aby nauczyć psa przebywania samemu.

Lęk separacyjny ćwiczenia

Terapia pod kątem pracy nad lękiem separacyjnym wymaga wiele cierpliwości i opanowania, dlatego przed jej rozpoczęciem warto odstawić nerwy na bok. Warto też z pomocą behawiorysty wyznaczyć małe cele, które będziemy chcieli osiągać podczas pracy z psem. Pamiętajmy, że każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, jedne psy będą bardziej współpracujące, a inne nie. Dobrym rozwiązaniem będzie wprowadzenie klatki kennelowej, która z pewnością zapobiegnie niszczeniu przez psa wszystkiego co popadnie w momencie ataku paniki. Jest wiele metod, które pozwalają na skuteczną terapię psa z lękiem separacyjnym, należą do nich:

Godzina bez psa

Jest to forma treningu przygotowującego psa do radzenia sobie z lękiem separacyjnym. Podczas tego ćwiczenia pies ma zostać sam w izolacji za pomocą klatki kennelowej, bramki rozporowej lub po prostu zostać zamknięty w pokoju. Jeśli jednak nie mamy wymienionych akcesoriów lub nie chcemy w pierwszej fazie, aż tak izolować psa, zamykając go, możemy przez godzinę po prostu ignorować psa i jego chęci głaskania i przytulania na czas godziny. Warto na ten czas, zostawić psu jakąś zabawkę, aby mógł się czymś zająć. Początkowo zaczynamy wprowadzać to ćwiczenie, zaczynając od kilku minut, by z czasem wydłużać jego trwanie do godziny. Jeśli pies będzie zachowywał się prawidłowo, nagradzamy go smaczkiem lub wspólną zabawą. Ćwiczenie powtarzamy do momentu, aż pies nauczy się przebywać sam przez godzinę, a potem naszą nieobecność w domu.

Szybkie powroty

Ćwiczeniem wspomagającym jest trening szybkich powrotów. Początkowo wychodzimy z domu na kilka minut, aby pies powoli oswajał się z naszą nieobecnością. Po powrocie psa należy nagrodzić smaczkiem, będzie to dla niego znak, że zachował się prawidłowo, a właściciel go nie opuścił i wróci. Zaleca się robić w ciągu dnia od 3 do 5 sesji tego ćwiczenia, aby szybciej przyzwyczaić psa do nieobecności właściciela. Po zaobserwowaniu, że pies radzi sobie coraz lepiej, wydłużamy czas nieobecności. Etap ten kończymy, kiedy pies po naszym wyjściu spokojnie pozostaje sam przez godzinę lub dłużej.

Zmiana schematów

Niezwykle istotnym etapem terapii psa borykającego się z lękiem separacyjnym jest zmiana codziennych schematów. Często zdarza się, że pies zaczyna odczuwać strach w momencie, kiedy jego właściciel zaczyna ubierać kurtkę i buty. To dla psa znak, że jego właściciel wychodzi. Warto zatem, jeśli nauczyliśmy psa schematu dnia, nieco go zmienić. Robią to w innej kolejności, np. jeśli chwilę przed ubraniem się jemy śniadanie, a dopiero potem ubieramy się do wyjścia – zmieńmy hierarchię wykonywanych czynności. Schemat można zmieniać na różne sposoby, ważne jest, aby pies przestał kojarzyć ubrania się z wyjściem.

Co zrobić, kiedy ćwiczenia nie pomagają?

Niestety może się zdarzyć, że któreś z wymienionych wcześniej ćwiczeń wywołuje u psa silny napad lękowy, którego właściciel nie jest w stanie z przepracować z pupilem. Wtedy pomocą mogą okazać się leki, które dobiera się z weterynarzem. Przykładowym środkiem może być tryptofan, który jest bezpiecznym aminokwasem, stosowanym również u ludzi. Działa uspokajająco, wyciszając organizm i wpływa pozytywnie na samopoczucie.

Niezależnie od wybranej metody lub środka, lęk separacyjny u psa nie powinien być bagatelizowany. Jego przepracowanie to komfort, zarówno dla psa, jak i właściciela.

Artykuł Jak objawia się lęk separacyjny u psa? pochodzi z serwisu Petsy.

Petsitting staje się coraz bardziej popularny, zarówno jako praca w niepełnym, jak i pełnym wymiarze godzin, a branża opieki nad zwierzętami jest najszybciej rozwijającą się częścią sektora opieki w Polsce.

Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że może to być bardzo opłacalne zajęcie. Pozwala na dużą elastyczność, ponieważ jeśli decydujesz się prowadzić swój biznes, sam(-a) ustalisz wysokość swojego wynagrodzenia, rodzaj opieki nad zwierzętami, który chcesz oferować i jak regularnie chcesz pracować. Nie spodziewaj się więc typowego dnia pracy od 9:00 do 17:00, bo zazwyczaj konieczne będzie dostosowanie się do harmonogramu swoich klientów. Może to obejmować wczesne poranki, późne wieczory, weekendy, a nawet święta. Oczywiście możesz ustalić własne godziny pracy, ale im bardziej jesteś elastyczny, tym większe masz szanse na zdobycie większej liczby zleceń i stałych klientów.

Niezbędne umiejętności i cechy

Lista powodów dla których warto zostać petsitterem jest naprawdę długa i chociaż nie musisz posiadać szczególnych kwalifikacji, aby zostać petsitterem (oprócz zamiłowania do zwierząt) to praca ta wymaga wyjątkowych i różnorodnych umiejętności, aby odnieść sukces. Jako petsitter musisz lubić spędzać czas ze zwierzętami i mieć w stosunku do nich łagodne, ale w razie potrzeby asertywne podejście. Niezawodność to kolejna bardzo ważna cecha, ponieważ opiekunowie liczą na to, że zajmiesz się ich ukochanymi zwierzętami, gdy oni nie będą w stanie. Dlatego musisz świadczyć usługi tak długo, jak się do tego zobowiązałeś, bez względu na okoliczności. Dodatkowo warto posiadać wiedzę na temat zachowań zwierząt, potrzeb wynikających z gatunku i rasy, mowy ciała. Powinieneś być w stanie udzielić pierwszej pomocy, czy znać podstawowe objawy, które mogą towarzyszyć sytuacjom takim jak zatrucie, udar słoneczny, czy zakrztuszenie. Oczywiście takie sytuacje zdarzają się rzadko i zawsze można skonsultować się weterynarzem, behawiorystą lub zasięgnąć informacji na dedykowanych blogach lub grupach.

Początki kariery

Jeśli myślisz o tym, aby w przyszłości związać swoją karierę ze zwierzętami, petsitting to świetnym zajęcie, aby rozpocząć tę przygodę. Posiadanie doświadczenia będzie korzystnie wyglądać w Twoim cv, szczególnie jeśli otrzymasz referencje od zadowolonych klientów. Dodatkowo pozwoli Ci zdobyć praktykę oraz nowe umiejętności i otrzymywać za to wynagrodzenie!

Nowe umiejętności

Zwierzęta uczą zarządzania czasem i organizacji. Każde ma inne potrzeby, inną rutynę i przyzwyczajenia. Trzeba stanąć na wysokości zadania i zapewnić im warunki, odpowiadające tym, jakie mają w codziennym życiu ze swoimi opiekunami.

Pełna dowolność

Możesz pracować, kiedy chcesz, jak chcesz i sam(-a) ustalić wysokość swojego wynagrodzenia. Samodzielnie określasz zakres usług oraz dni i godziny swojej dostępności. Pozwoli Ci to na dużą elastyczność oraz pogodzenie petsittingu z innymi codziennymi obowiązkami. Dzięki temu możesz zarabiać, a także czerpać korzyści osobiste!

Pies na stres

Nie bez powodu mówi się, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. Towarzystwo zwierzaka będzie idealne jeżeli na co dzień czujesz się samotny lub przygnębiony. Pies lub kot sprawią, że szybko zapomnisz o nudzie, a ich radosne usposobienie, merdający ogon, czy ocierający się pyszczek z pewnością dadzą Ci powód do radości i uśmiechu. Badania udowodniły, że towarzystwo zwierząt podnosi poziom serotoniny oraz dopaminy – neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za dobre samopoczucie i odczuwanie radości, którego poziom, obok wazopresyny i adrenaliny, wzrasta rekordowo, gdy jesteśmy zakochani!

Towarzystwo zwierzaka zachęca również do większego ruchu. Już nie będziesz mógł użyć deszczu czy brzydkiej pogody jako wymówki, żeby spędzić kolejne popołudnie na kanapie.

Codzienne spacery pozwalają psu spożytkować energię i zachować kondycję, ale te korzyści są obopólne. Nawet 20-minutowy marsz na łonie natury znacznie obniża poziom hormonu stresu – kortyzolu. A przecież porządny spacer z psem trwa znacznie dłużej!

Nowe znajomości

Jako ostatni argument na poparcie tego jak świetną pracą może być opieka nad zwierzętami jest fakt, że ludzie, którzy mają psy, zdecydowanie lepiej radzą sobie w kontaktach społecznych, nawiązywaniu znajomości i budowaniu relacji. A to również pomaga radzić sobie ze stresem. Nic dziwnego – przecież spacer z czworonogiem to najlepsza okazja do poznania nowych ludzi. Zwykłe small talki psiarzy to zawsze przyjemna i niewymuszona wymiana zdań na interesujący temat.

Z czym się musisz zmierzyć

Pamiętaj jednak, że pomimo wielu cudownych chwil i korzyści jakie płyną z opieki nad zwierzętami jest to również obowiązek i ogromna odpowiedzialność. Więc zanim weźmiesz pod swoją opiekę czyjegoś pupila jest kilka aspektów, których musisz być świadomy.

Trudne początki

Z początku może być Ci trudno przekształcić petsitting w pracę na pełen etat. Ludzie szukają osób z doświadczeniem i referencjami. Chcą przekazać swojego zwierzaka w jak najlepsze ręce i mieć pewność, że pod Twoją opieką ich pupilowi będzie równie dobrze jak w domu.

W związku z tym, musisz być przygotowany i stanąć na wysokości zadania aby sprostać ich oczekiwaniom. Z pewnością każdy będzie miał inne wymagania i zasady jakich będziesz musiał przestrzegać. Bądź na to gotowy(-a) i rozważnie dobieraj zlecenia opieki nad zwierzętami.

O czym warto wiedzieć

Przy każdym pupilu będziesz musiał(-a) zaplanować swój dzień tak, aby zapewnić mu odpowiedni poziom ruchu i aktywności w zależności od potrzeb rasy i wymagań opiekunów.

Musisz wykazać się dużym skupieniem i rozwagą, aby zapewnić pełne bezpieczeństwo zarówno pupilowi, którego masz pod opieką, jak i innym zwierzętom i ludziom. Często przy pierwszym poznaniu zwierzęta są mocno zestresowane i mogą w różny sposób reagować, dlatego pamiętaj że niezbędna będzie cierpliwość, aby stworzyć jak najodpowiedniejsze warunki dla zwierzaka.

Bądź również przygotowany na nietypowe sytuacje jak zatrucie, biegunki, ukąszenia owadów. Ważne żebyś wiedział jak udzielić zwierzęciu pierwszej pomocy, oraz gdzie znajduje się najbliższa przychodnia weterynaryjna.

Zadbaj o bezpieczne otoczenie

Kolejną kwestią jest odpowiednie zabezpieczenie swojego domu lub mieszkania na przyjazd zwierzaka. Sprawdź, czy pies nie przewróci mebli podczas zabawy i czy długi ogon golden retrievera nie strąci bibelotów i figurek z Twojego stołu. Upewnij się, że pralnia jest poza zasięgiem psa i że nigdy nie będzie miał kontaktu z chemikaliami. Warto zwinąć dywany i wycieraczki, które mogą psu przypominać podkłady do nauki czystości. Możesz także zabezpieczyć szafki na buty, ponieważ psy uwielbiają je gryźć. Postaraj się też, żeby na ziemi nie leżały żadne przedmioty, którymi zwierzę może zrobić sobie krzywdę, takie jak kable i ładowarki, reklamówki, kartony.

Pamiętaj również, że jeśli nie jesteś czegoś pewien lub opiekun poprosił Cię o coś, czego nie rozumiesz lub w czym nie masz doświadczenia, zawsze bądź szczery i poproś o dalsze wyjaśnienia lub powiedz, że nie jesteś w stanie wykonać danego zadania. Zawsze lepiej być szczerym, niż doprowadzić siebie lub zwierzę do niekomfortowej sytuacji!

Ile zarobisz

Jednym z najczęściej zadawanych pytań dotyczących pracy petsittera jest pytanie, ile można na tym zarobić? Na to pytanie ciężko udzielić jednoznacznej odpowiedzi. To, ile możesz zarobić jako opiekun(-ka) do zwierząt zależy od wielu czynników.

Powinieneś wycenić swoje usługi zgodnie z tym, co Twoim zdaniem będzie przystępne dla opiekunów zwierząt w Twojej okolicy, a także z tym, co już pobierają inni petsitterzy.

Na początku dobrze jest ustalić niższą cenę niż konkurencja, ale nie za niską – zbyt niska może spowodować, że odstraszysz potencjalnych klientów z powodu obaw co się z tą ceną wiąże. Jeśli inni petsitterzy pobierają opłaty w konkretnej wysokości za daną usługę, warto rozważyć pobieranie opłat o kilka procent niższych.

Po zdobyciu doświadczenia i kilku stałych zleceń, można rozważyć podniesienie cen. Lepiej mieć garstkę klientów, którzy nie mają nic przeciwko temu, aby płacić więcej, niż mieć mnóstwo klientów, którzy płacą mniej.

Pamiętaj, że z pewnością nie jesteś w stanie podjąć się każdego zlecenia, więc podniesienie cen usług może Ci zagwarantować, że przyciągniesz tylko najlepszych klientów.

Jak widzisz opieka nad zwierzętami nie jest działalnością standardową, więc skala wynagrodzenia może się znacznie różnić w zależności od oferowanych usług oraz jak dużo czasu planujesz na to poświęcić. Z naszych danych wynika, że średnia kwota za jeden nocleg opieki nad pupilem to ok 70 zł, natomiast za 30 minutowy spacer to 32 zł.

Dzień z życia petsittera

Wszystkie niezbędne informacje powinieneś zebrać jeszcze przed przyjęciem zlecenia. W przypadku spaceru, po opłaceniu zlecenia przez opiekuna należy punktualnie zjawić się po psiaka. Dobrze będzie zaplanować taki spacer z wyprzedzeniem, w zależności ile ma on potrwać – dopytaj opiekuna o ulubione miejsca psa oraz zabawy.

Jeżeli jednak decydujemy się na kilkudniową opiekę w domu właściciela lub swoim, trzeba być przygotowanym na dzień pełen obowiązków. Musimy z psiakiem wyjść na 3-4 spacery dziennie, przy opiece nad szczeniakiem nawet częściej. Do tego podawać jedzenie o określonych porach oraz zapewnić psu dzienną dawkę zabawy, ale i odpoczynku.

Często również będzie trzeba iść z psem do weterynarza, wykąpać lub wyczesać. Oczywiście o wszelkie takie dodatkowe obowiązki należy dopytać właściciela psiaka i ustalić stawkę za nie.

Jeżeli chodzi o opiekę nad kotami, zazwyczaj są to krótsze wizyty w domu opiekuna w celu nakarmienia, wymiany żwirku oraz zabawy, w zależności od potrzeb danego zwierzaka.

Jak zostać petsitterem?

Jeśli kochasz zwierzęta, masz ochotę zarabiać na spacerach lub po prostu potrzebujesz dodatkowej pracy w niepełnym wymiarze godzin, petsitting może być dla Ciebie idealną, elastyczną opcją! Wiesz już wszystko odnośnie obowiązków i możliwości opieki, więc teraz podpowiadamy jak rozpocząć tę przygodę.

Współpraca z Petsy

W Petsy masz możliwość oferowania zarówno spacerów jak i noclegów. Możesz już dziś stworzyć swój profil profesjonalnego petsittera i znaleźć wymarzoną pracę!

Zaletą dołączenia do grona petsitterów w Petsy jest to, że dajemy Ci pełną możliwość personalizacji swoich usług, dostępności, cennika. Ty decydujesz jak pracujesz, a my dajemy Ci do tego przestrzeń. Wszystko zależy od Ciebie, możesz zajmować się wyprowadzaniem psów popołudniami lub przyjmować je do siebie na weekendy albo opiekować się zwierzętami w ich domach. Jednak jeżeli jesteś zdeterminowany i chcesz rozwijać swój biznes i karierę petsittera podpowiadamy jakie kroki podjąć, aby odnieść sukces.

Dołączenie do Petsy nie jest konieczne, ale znacząco zwiększy Twoja wiarygodność, wzbudzi zaufanie klientów i będzie stanowiło dla Ciebie zabezpieczenie. Wystarczy, że stworzysz swój profil petsittera, a my damy Ci możliwość łatwego zarządzania oferowanymi usługami, dostępnością czy zarobkami. Dodatkowo, dzięki działaniom marketingowym, zapewniamy Ci dużą liczbę zapytań i gwarantujemy stałą opiekę naszego zespołu – behawiorysta Petsy jest dostępny 7 dni w tygodniu, aby zapewnić Wam komfort i wsparcie podczas świadczonych usług.

Profil profesjonalnego petsittera

Profil petsittera powinieneś traktować jak stronę własnego biznesu, która dostarczy rzetelnych informacji o Tobie jako osobie godnej zaufania oraz o tym dlaczego to u Ciebie opiekunowie powinni zostawić swoich czworonożnych przyjaciół i jaką zapewnisz im opiekę. Warto opisać swoje dotychczasowe doświadczenia – z własnymi zwierzętami, pomoc rodzinie czy przyjaciołom, wolontariat w schronisku.

Kolejną istotną informacją będą warunki domowe, czyli czy mieszkasz w domu czy w mieszkaniu, czy w Twojej okolicy są parki, czy ktoś inny z Tobą mieszka – dzieci, zwierzęta, osoby starsze. Możesz też opisać swój przykładowy dzień z pupilem – dzięki temu przekażesz informacje o tym czy zwierzę będzie pod Twoją opieką cały czas, czy zostanie samo i na jak długo oraz o tym jak dużo spacerów i aktywności możesz mu zapewnić. Dobrze uzupełniony profil z dużą ilością szczegółów na pewno sprawi, że będziesz dostawał lepiej dopasowane zlecenia.

Twoje usługi

Drugą ważną decyzją jest wybór świadczonych usług. Nie musisz ograniczać się tylko do spacerów i noclegów. Mogą to być wizyty u weterynarza, kąpiele i czesanie, nauka komend lub czystości w domu. Tak naprawdę lista usług może być bardzo długa i sam wybierasz co jesteś w stanie zaoferować. Jednak w przypadku niektórych prac, gdzie w grę wchodzą wychowanie i szkolenie pupila powinieneś/powinnaś mieć ukończone specjalistyczne kursy, gdyż jest to bardzo odpowiedzialne zadanie.

Zbieraj pozytywne opinie

Kolejnym ważnym aspektem są recenzje od klientów. Pamiętaj, aby po każdym zleceniu poprosić opiekunów o wystawienie Ci opinii i napisanie kilku zdań o tym, jak przebiegł proces opieki. Jest to bardzo ważne w kontekście zdobywania kolejnych zleceń, a z czasem przełoży się to na Twoje zarobki.

Nowe możliwości

Jak widzisz możliwości rozwoju w pracy petsittera jest cała gama, a korzyści są niemal nieskończone. Profesjonalna opieka nad zwierzętami często jest to czymś więcej niż tylko pracą, czy formą zarobku. To prawdziwą pasja, więc możliwość przekształcenia jej w pracę zarobkową może okazać się spełnieniem marzeń. My pokusimy się nawet o stwierdzenie, że może to być początek nowego, satysfakcjonującego rozdziału w Twoim życiu.

Niewykorzystane: -> jeszcze je zostawmy

Zawód ten jest wybierany przez wiele osób poszukujących pracy w niepełnym wymiarze godzin jako sposobu na dodatkowy dochód, ponieważ jest łatwy do zarządzania wraz z innymi zobowiązaniami, takimi jak studia lub życie osobiste.

Praca jako petsitter/ka może być świetnym sposobem na zarobienie dodatkowych pieniędzy, ponieważ średnia stawka wynagrodzenia jest wysoka, a stanowisko jest bardzo elastyczne, co oznacza, że ​​zwykle możesz pracować tyle, ile chcesz.

Artykuł Ile zarabia petsitter? pochodzi z serwisu Petsy.